Emigreren
We hebben aan verschillende mensen gevraagd of ze willen reageren met hun verhaal over de emigratie. Wat hun intentie was, en hun verwachtingen. Nadat eerst de oudste broer van Ruurd, Tjitse samen met neef Tjitse van Berkum uit Wiuwert in 1955 al waren vertrokken naar canada voor het grote avontuur, ging Ruurd in de 70er jaren ook het grote water over : Hieronder zijn verhaal:
Ik, Ruurd Huitema, ben geëmigreerd naar Canada in juni 1974. Naar Schiphol met de auto en met het vliegtuig naar Montréal.
Ik was een beetje laat in Montréal en moest vlug door naar Toronto en moest door de douane met een hele grote koffer. Nadat de douane ambtenaar door de koffer keek en spul eruit haalde en alles had goedgekeurd, begon ik om alles er weer in te doen. De ambtenaar zag dat ik haast had en hielp. Toen ik de koffer niet dicht kon krijgen, ging ik er op zitten. Maar ik had niet in de gaten dat zijn vingers er tussen zaten…..
Hij had mij al goedgekeurd !!!!
Ik kwam in Barrie bij broer Tjitze terecht en vandaar naar Alberta waar ik nog steeds woon.
Waarom emigreren?
Eigenlijk avontuur, ik was 25, maar ook omdat ik het te “klein” vond in Friesland. Ik was al een paar keer in Canada geweest and het is een groot land en zoveel te doen b.v. als je je eigen zaak wilt beginnen. En ik kon geen goede baan vinden toen ik weer terug kwam in Nederland na bijna een jaar in Canada.
Maar toen ik eerst in Alberta was, dacht ik waar ben ik mee begonnen.
Maar ik had geen geld om weer terug te gaan. 9 jaar later kon ik mijn eigen winkel in bouwmaterialen kopen en daar ben ik jaren mee bezig geweest. In 1997 heb ik dezelfde soort zaak gekocht in Grande Cache, Alberta. En daar wonen wij nu. Een dorp van zo’n 4000 mensen in de Canadese Rockies. 120km van Hinton en 180km van Grande Prairie met alleen maar bomen er tussen in en waar niemand behalve beren wonen. Dit is “home”.
Mijn vrouw en ik komen vaak terug in Fryslân en vinden het altijd gezellig terug in het heitelân. Zelfs mijn vrouw die geen Fries of Nederlands spreekt vind het geweldig om een droge worst to eten of een eind te fietsen.
In de zomer gaan wij vaak kamperen, wij hebben onze eigen camper. Er zijn overal campings, waar je op water, riolering en elektriciteit kunt aansluiten. Maar wij gaan ook vaak ergens midden in het bos staan. In de zomer is het hier de zelfde temperatuur als in Friesland. Maar in de winter word het veel kouder( tot -40 Celsius) en veel sneeuw. Met snowmobiles en op quads de bossen in. En vaak ga ik vissen in een meer vlakbij. Ook wordt dat veel gedaan in de winter op het ijs in een speciale tent of een eigen gemaakte hut. Die moeten natuurlijk wel van het ijs af voordat de dooi er aan komt…
Tegenwoordig gaan we vaak op bezoek bij onze kinderen en kleinkinderen. Dit is niet zo gemakkelijk als in Nederland. Het is in de zomer uren rijden in de auto en in de winter vaak met het vliegtuig.
Ik heb nooit spijt gehad van het besluit om te emigreren. Maar ik moet wel zeggen dat het “gezelliger” is in Fryslan, omdat alles veel “dichterbij”is.
En daarom komen wij vaak terug naar het heitelân. Maar Canada is mijn home en hier wonen mijn kinderen en kleinkinderen.
En tegenwoordig is het veel gemakkelijker om contact te houden met familie en vrienden in Fryslân.
Met WhatsApp of Facebook of de telefoon, het is mooi om contact te houden. Vergeleken bij vroeger toen de enige manier was een brief te schrijven. Of een heel duur telefoontje.
De deur staat altijd open, als iemand een reis naar Canada wil maken.
Bedankt Ruurd en Wendy.