De geschiedenis van het Kaatsen
In Boazum
Voorwoord bij dit 12e hoofdstuk.
In dit verhaal vindt u opnieuw een deel van de langzaam ’terug groeiende’ geschiedenis van ‘Het Kaatsen in Boazum’. In elke aflevering gaan we een stukje verder terug in de geschiedenis.
Dit hoofdstuk handelt over de eerste 16 jaar (1965-1981). Het is een lang verhaal geworden, doordat het een brede waaier is van kleine gebeurtenissen en veel namen. Hiermee is de geschiedenis van de derde kaatsvereniging in Boazum compleet. Volgend seizoen duiken we terug in de geschiedenis van het vroegere kaats verenigingen in Boazum.
U vindt zoals gewoonlijk na het nieuwe hoofdstuk, ook de overige hoofdstukken die handelen over de periode tot 2000:
Hoofdstuk 13: de opening van het Kaatsveld
Hoofdstuk 14: het jaar 1983, waarin het kleed- en berghok werd geopend.
Hoofdstuk 15: De periode 1984 – 1989,
Hoofdstuk 16: 1989 – 1991 Met onder meer het 25-jarig Jubileum
Hoofdstuk 17: de periode 1992 – 1996
De hoofdstukken over de 21e eeuw staan als eenheid geparkeerd op onze website. U kunt deze vinden op de pagina: Kaatsen in Boazum – De 21e eeuw.
Veel leesplezier.
Hoofdstuk 12 ‘Keatsferiening Boazum’ vanaf 1965.
Inleiding
Over de geschiedenis van de vereniging hebben we veel informatie mogen inzien. We hebben rijkelijk geput uit het archief van de vereniging. Van de eerste 15 jaar zijn weinig foto’s bewaard gebleven. Uit de verslagen van de jaarvergaderingen krijg je het idee dat het kaatsen in de eerste 15 jaar ‘stadig’ voortkabbelt, de tijd keutelt maar verder. Dat lijkt voor de buitenstaander misschien de gang van zaken, maar voor de kaatsers zelf is elke kaatsavond of wedstrijddag een nieuwe belevenis die erin hakt: je verliest of je wint. Beide veroorzaken grote emoties. Voor de echte kaatser is dat het gevoel van elke wedstrijd. Zelfs voor een meisje van pakweg tien jaar was het een grote vreugde, toen ze had gewonnen en met de krans thuiskwam. Ook al had ze van haar maat het consigne gekregen dat ze dáár, op die strategische plek moest staan en de bal niet mocht aanraken. Zij kon het alleen wel af. (Wáár gebeurd!)
Financieel was er in het begin weinig ruimte om te manoeuvreren, maar met het binnenhalen van de subsidies van de Lotto/Toto kwam er meer financiële armslag voor de club.
Organisatorisch werd er ook voortdurend gezocht naar een soepeler verloop. Het schoonhouden van het veld, het leggen van de perken en het opruimen van de lijnen waren voortdurend een punt van aandacht. Het zaalkaatsen gaf in de wintertijd de mogelijkheid om in vorm te blijven. Uit het eigen ledenbestand kreeg een van de bestuursleden de gelegenheid om door kaats- en conditietraining te geven, de leden een betere lichamelijke conditie te laten verkrijgen. Mede doordat er meer jeugdleden toestroomden, werd er in de loop van de jaren een jeugdcommissie gevormd, die de trainingen meer systematisch aanpakte en samen met kaatsverenigingen uit de omtrek de jeugd een betere kaatsopleiding gingen geven.
Er kwamen ook andere belangrijke zaken aan de orde. Na lang wachten en martelen kwam er in 1982 dan toch een mooi sportveld te liggen. Daaraan verbonden werd door de leden het kleedhok in eigen beheer gebouwd. De durf en kennis daarvoor was ruimschoots voorhanden. Maar er was niet alleen technische kennis aanwezig, ook cultureel veegde de vereniging in samenspel met de toneelvereniging ‘De Harmonie’ haar paadje schoon: bij het 25-jarig jubileum werd er niet alleen een grote kaatsdag op touw gezet, maar ook een mooie revue georganiseerd. Behalve de tekst werd alles in eigen hand gehouden.
Zo is ook een kaatsvereniging in een klein dorp als Boazum een wereld op zich wat een belangrijk onderdeel van het leven van de mensen in het dorp blijkt te zijn.
Aanzet tot een nieuwe vereniging.
Doordat de Kaatsclub “Lyts Begjin” niet meer actief was, werd er weinig meer aan het Kaatsen gedaan. Zo mocht de jeugd bijvoorbeeld ook niet meer meedoen aan de Freulepartij in Wommels, toch de ‘Jaarlijkse Hoogmis’ voor de jeugd van 14 tot en met 16 jaar. In 1965 kreeg Boazum (opnieuw) een eigen kaatsclub. De Keatsferiening “Boazum”. Deze werd dat jaar tijdens een bijeenkomst in het vroege voorjaar opgericht door een aantal kaatsliefhebbers die vonden dat er wel degelijk een kaatsvereniging in het dorp moest zijn. Philippus Breuker, hij werkte hier toen als hoofd van de openbare school, kreeg kontact met Jappie Lanting, de huisschilder, Piet Laansma, het hoofd van de Emmaschool, Andries Dijkstra, werkzaam bij de Spoorwegen en Egbert Meijer, de veevoer handelaar. Zij namen het initiatief om een nieuwe Kaatsvereniging in het leven te roepen. Tijdens de oprichtingsvergadering, waarvoor oud-bestuurslid van de vorige vereniging, bakker Henk Hardenberg ook uitgenodigd was, werd officieel besloten dat er een nieuwe vereniging moest komen. Die zou onder de paraplu van de KNKB functioneren en er zou alleen door de week en op zaterdag worden gekaatst. Dan kon iedereen zonder bezwaar meedoen. De “Keatsferiening Boazum” was daarmee een feit.
Bij de KNKB bleek dit initiatief nogal op moeilijkheden te stuiten. Zo staat er in het jaarverslag. Het scheen dat er op een gegeven moment door de vorige kaatsvereniging in Boazum geen lidmaatschapsgeld meer betaald was. “Maar in een vergadering met het hoofdbestuur werden alle moeilijkheden opgelost“. Meldde de secretaris in zijn eerste jaarverslag.
De meest geschikte plaats was het weiland achter de Waltawei, de plek waar toen ook al werd gekaatst en nu nog. De huurder Huitema, die destijds op de plaats van Postma woonde, gebruikte dit land om schapen te weiden. Daarom wilde hij het eerst niet kwijt. Toen hij van de kerkvoogdij 6 pondemaat land bij de oude ijsbaan in gebruik kreeg, kon de kaatsvereniging een deel van het land achter de Waltawei opnieuw in gebruiknemen. Wel bleven er schapen op het veld lopen.
Negatief saldo
Het kaatsterrein werd door de timmerman in orde gebracht door het met een afrastering het overige deel van het weiland af te sluiten. Trots vermeld de secretaris nog dat de dorpsgenoten de palen hebben geplaatst. Het werd als schapenweide verhuurd aan Klaas van der Berg voor f 75,- per jaar. Dat geld ging echter niet naar de club, maar naar de eigenaar van het veld: H. Huitema. De onkosten van het hek, in de jaarrekening staat dat er f610,45 betaald is voor ±100 m. afrastering + zethek + draaihek, drukten zwaar op de jaarrekening. Daardoor was er een nadelig saldo dat jaar van f 572,56, op een afrekening van f 1.210,56. Voor dat tekort was subsidie aangevraagd bij de gemeente Baarderadeel. De gemeente bleek daar echter bezwaar tegen te hebben. Want: het sportveld lag in het uitbreidingsplan, dus was men niet van plan om extra geld te steken in een veld waar huizenbouw was gepland. Het geprojecteerde sportveld lag op het terrein van Nanne Hoitenga, nu Douwe Bakker. Dus zou het dorp de onkosten zelf moeten dragen. Maar gelukkig, de gemeentelijke Cultuurraad zorgde voor een bijdrage van f 300,-. De vereniging zou met renteloze aandelen en verlotingen de rest moeten opbrengen. Voor het bestuur was dit een teleurstellend resultaat van de bespreking.
In de afsluitende vergadering op 28 september 1966, in de gelagkamer van Bergsma, trad Laansma, reglementair als eerste af en werd vervangen door E. Faber. Wout Merkus ging er met de ‘welverdiende’ eerste prijs vandoor. Afgesproken werd dat er in combinatie met Deersum twee kaatspartijen zouden worden gehouden, maar alleen op werkdagen. Er was nog een bron van inkomsten mogelijk: meedoen aan de Toto. Maar omdat enkele leden ook in Wieuwerd lid van de kaatsclub waren en ze daar al jaren aan de Toto meededen, werd dit verder niet onderzocht.
Dat eerste jaar had de vereniging 57 leden en 58 donateurs.
Keatsferiening Boazum: Bestjoersleden fanôf 1965
In 1995 heeft Ymie Swierstra de lijst van bestuursleden samengesteld. Het zou een aardigheid zijn als die tot aangevuld zou kunnen worden. Hier in ieder geval die lijst van de bestuurders over dertig jaar.
Namme funksje tiidsbestek oantal jierren
Philippus Breuker foarsitter 1965-1967 03
Jakob Lanting skriuwer 1965-1980 16
Piet Laansma skathalder 1965-1965 01
Evert Meijer lid 1965-1970 06
Andries Dijkstra lid 1965-1966 02
Eelke Faber skathalder 1965-1966 01
Willem Sytema lid 1966-1969 03
Franke Groen skathalder 1966-1993 27
Jan Zantema lid 1967-1982 15
Oeds Tjeerdsam lid 1969-1974 05
Sikke Hoitenga foarsitter 1970-1978 08
Willem Sytema Lid 1974-1984 10 (+3=13)
Wout Merkus foarsitter 1978-1991 13
Anne Siderius skriuwer 1980-1990 10
Ane Lanting lid 1982-1987 05
Wybe Hoitenga lid 1984-1989 05
Peter Heins lid 1987-1992 05
Hains de Vries skriuwer 1990-1995 05
Wieger Boonstra lid 1991-1991 0 (tussentijds aftr.)
Jan Scholtanus lid 1991–?
Michel Kampstra lid 1992-1994 03
Jakob de Vries lid 1993-2007 14
Ger Jan Holkema lid 1992-1994 03
Wybe Hoitenga lid 1992-1995 03 (+5=8)
Grepen uit de Jaarverslagenover de periode 1966 – 1981
In de eerste bestuursvergadering van 1966 werd afgesproken om met behulp van een loterij het nadelige saldo op de begroting weg te werken: 800 loten à f 1,50.
Aan het eind van het seizoen bleek tijdens de slotvergadering in de gelagkamer van Bergsma, dat er nog loten waren. Die werden staande de vergadering verkocht. Daarmee was het tekort van vorig jaar weggewerkt en Frou Bonnema bleek de 1e prijs van de verloting te hebben gewonnen. Voorzitter Philippus Breuker had de beker van de competitie veroverd met 91 punten. Wout Merkus bleek een stabiele kaatser: vorig jaar had hij de beker gewonnen met 70 punten en nu was hij vierde met 72 punten. Bij de jongens was Ane Lanting iedereen de baas met 91 punten.
Verder werd besproken om naast de perklinten die van de kaatsclub ‘Lyts Begjin’ waren overgenomen, voor twee perken nieuwe linten aan te kopen. Bovendien zal met de modder die bij de aanleg van de riolering in het dorp loskomt, de ongelijke delen in het sportveld gevuld worden. Zo is door de verloting het financiële tekort opgelost en met de overgeschoten modder het veld wat meer gelijkgetrokken. Later zal blijken dat dit nog lang niet genoeg was.
Bij de bestuursverkiezing werd Franke Groen de penningmeester en Willem Sytema als tweede secretaris ingehuurd.
Meedoen aan de Toto speelde weer op: misschien dat we in samenwerking met Wieuwerd aan de toto mee konden doen?
Er was een partuur afgevaardigd naar de ‘Freule’.
In 1968 wordt Master Zantema lid van het bestuur. “Wel geen beste kaatser, maar een boekje zal hem wel wijzer maken”, zo schrijft de secretaris geruststellend. Er moeten nog steeds schapenkeutels worden geraapt, voordat het kaatsen losgaat. Dat deden Ane Lanting en Albert Groen, vóór het leggen van de perken. Verder wordt besloten dat de jongens die goed kunnen kaatsen, dat het beste tegen elkaar kunnen doen.
In 1969 werd Ane Lanting de bezitter van de wisselbeker. Tijdens de jaarlijkse slotvergadering blijkt er nog altijd een verloting op touw gezet te worden om de kas te spekken. Zo had Franke Groen in 1970 een batig saldo van f 113,37
Sikke Hoitinga wordt dat jaar in plaats van Egbert Meijer de nieuwe voorzitter. Een jaar later zal hij dan toch proberen om ook in Boazum de Toto van de grond te krijgen, in samenwerking met de kroegbaas Oeds Tjeerdsma. Sape Miedema maait het kaatsland keurig op tijd en Siep Wijnia zorgt dat het mooi hooi wordt. In het lange gras op de weide van Huitema raakte wel eens de bal van een ‘boppeslach’ kwijt.
In de voorjaarsvergadering van 1972 wordt besloten dat er geen schapen meer op het kaatsveld worden geweid, Dus is het keutels ruimen ook van de baan.
Uit het jaarverslag van 1973 van de vereniging blijkt dat Ritske de Graaf met 93 punten de winnaar van de competitie is. Bij de jeugd was het Jochem de Vries met 85 punten.
Dat jaar is ook sprake van de Tjeerdsma partij. Weliswaar regende het, maar hij werd toch uitgespeeld. Er wordt besloten om na 8 jaar nieuwe perklinten aan te schaffen. De oude zijn aan het eind van hun latijn.
Trots wordt door de secretaris gemeld dat de leden Klaas Bakker, Ritske de Graaf en Gjalt Stenekes dit seizoen getrouwd waren en dat ze hopelijk van de dames mogen blijven kaatsen.
In 1974 wordt Gjalt Stenekes lid van het bestuur en afgevaardigde naar de Federatie Baarderadeel. Aan het eind van het seizoen blijkt Jochem de Vries nog steeds bij de jeugd te overheersen en Hein Koopmans is de winnaar bij de volwassenen. Bij de Dames is Yke van Dijk de winnares met Ingrid Heins als tweede en Tryntsje van Dijk als derde.
In 1975 komt voor het eerst het Jeu de Pelote aan de orde. Steffen Koopmans wil het hele seizoen het gras wel maaien. Ane Lanting en Albert Groen werden bedankt voor het klaarleggen van de perken. In het jaarverslag wordt nog wel opgemerkt dat de spullen na het spelen moeten worden opgeruimd, want er zijn kinderen die met de nieuwe lijnen op sjouw gaan en de blokjes in de sloot gooien. Dus de spullen moeten na afloop wel weer in de kist worden gebracht.
Voor het eerst is er ook sprake van het realiseren van het nieuwe sportveld. Er is een tekening voor handen en er zou wel een kleedhok bij mogen komen om daar de spullen op te kunnen bergen en om je daar om te kunnen kleden.
Tijdens de jaarvergadering van 13 april 1976 wordt voorgesteld om twee dames in het bestuur op te nemen. Echter de animo bij de leden is niet zo groot. Eerst maar eens zien wie er komt kaatsen. In het jaarverslag wordt de hoop op het nieuwe veld zachtjes brandend gehouden, maar de gemeente blijkt niet zo hard te lopen.
Ook in 1977 speelt het verlangen naar een nieuw veld een rol. Het landje is niet echt gelijk meer, maar ene ‘Boersma’ (de toenmalige directeur Gemeentewerken van Baarderadeel) stelt dat hoe minder het land is, hoe sneller er subsidie loskomt. Vooruitlopend op de geschiedenis zal blijken dat het nog tot voorjaar 1982 zal duren voordat het nieuwe veld aangelegd is. Tot zolang wachtte de gemeente ‘dus’ met de subsidie.
In 1979 blijkt dat penningmeester Groen het afgelopen jaar een krappe fl. 800,- heeft overgehouden en dat er op de spaarrekening ook al het een en ander staat. Dit jaar is er ook weer een jongenspartuur voor de ‘Freule’ samengesteld: Jochem de Vries, Jan Hendrik Kroes en Hilbrand Breuker. ‘Siktaris’ Lanting meldt in zijn jaarverslag dat zelfs getrouwde dames zich aan het kaatsen wagen! Dat blijkt ook uit de uitslag voor de dames prijs: 1 Nienke Wiersma (73 punten), 2 Gerry Merkus (69) en 3 Jelly Terpstra (49). Hilbrand Breuker wint de competitie bij de groten (86 punten), terwijl zijn maten voor de Freule nergens in de uitslag te bekennen zijn. Bij de jeugd is Gerard Breuker degene met de meeste punten: 93! Na 14 jaar volgen ze hun vader op als winnaar in hun competitie!
Ook worden er voor de jeugd nieuwe shirts gekocht zodat het partuur ‘als van Boazum’ herkenbaar is. Zij die het ook willen dragen, moeten het zelf bekostigen.
De vernieuwing van het Kaatsveld komt ook weer ter sprake. De vereniging wil het zelf wel vlak trekken, maar Boersma lag (opnieuw) dwars. Johan Nieuwland (toen een Boazumer PvdA-raadslid) meldt dat als de begroting van de gemeente sluitend wordt, de gemeente het wel met eigen middelen wilde betalen. “Soe it sa komme? Wij sille moed hâlde.” schrijft Jappie Lanting, die al vanaf 1965 de secretaris is. “Maar tot nog toe moeten we nog steeds over dezelfde gaten springen!” Merkte de schrijver van het jaarverslag nog wat ‘gremitich’ op.
In 1980 is er wel enig nieuws over het sportveld te melden. Dankzij het feit dat er nieuwbouw langs de Tanialeane wordt gepleegd, kan de rest van het land bij het sportveld worden getrokken. Piersma, de opvolger van Huitema op de Boerderij op Tanialeane 3, gebruikte dat nog altijd. Er was wel behoefte aan vergroting van het kaatsveld en de gemeente wilde de grond graag in één hand hebben. De vereniging moet dan wel de sloot hekkelen. Er mag geen vee meer op geweid worden en de huur kunnen we dus in de zak houden. Bij de grote federatiepartij voor de jongens, was het een zegen dat er nu tien perken gelegd konden worden.
Er worden voorbereidingen getroffen om in de winter een ledenkaatspartij in de sporthal van Easterein te houden.
Oeds en Geartsje Tjeerdsma kregen een cadeau, als dank voor de goede verzorging van de Kaatsclub, de afgelopen jaren.
Tijdens de ledenvergadering in het najaar geeft Jappie Lanting aan dat hij na vijftien jaar wil stoppen met het secretariaat. Anne Siderius neemt de pen en het werk van hem over. Over de aanleg van het nieuwe kaatsveld kan nog worden gezegd, dat die nu boven aan de lijst en als alles goed gaat, kunnen we volgend jaar op een nieuw veld kaatsen! Bij gebrek aan ruimte kunnen de banken bij Joris Terpstra in het hok worden gezet.
In het jaar daarop, 1981, kon maar één wedstrijd op het oude veld worden gespeeld, omdat het over de kop werd gehaald! Het hele seizoen moest er op het veld van Easterwierrum worden gespeeld. Dat was wel afzien voor steeds meer leden. Het jongens partuur, de gebroeders Hilbrand en Gerard Breuker en Frans de Jong, komt op de Freule tot de tweede omloop. In de herfst leek het met het nieuwe sportveld al heel mooi te worden, een mooi glad veld en zelfs een parkeerplaats bij het veld! “It iennichst wat der nou noch oan mankeart is in Klaeihokje mei in Berging.” verzucht siktaris Siderius.
Vanwege het nieuwe kaatsveld, moest de Kaatsclub als beheerder een officiële status krijgen. Daarom was het bestuur op 13 april naar de notaris gestapt om de Kaatsvereniging ook officieel op te richten, met statuten. Zodoende kon de kaatsvereniging zich ook inschrijven bij de Kamer van Koophandel. Bovendien werd het recht van opstal voor het kleedhok vastgelegd, zodat de kaatsvereniging er eigenaar van blijft. Allemaal juridische handelingen omdat er anders geen subsidie voor het kleedhokje gegeven kon worden. De gemeente had het kleedhokje op f 55.000,- begroot, inclusief btw. Door het zelf te bouwen, kon de vereniging ongeveer f 20.000,- besparen. De gemeente droeg f 18.333,- een derde deel van het bedrag bij. Bij het Anjerfonds, Gedeputeerde Staten van Fryslân en de Nederlandse Sporttotalisator liepen ook subsidie aanvragen. Tijdens de slotvergadering van 1982, zou blijken dat alle subsidies toegezegd waren, behalve van de Lotto en Toto. Die zouden zich er begin ’83 over buigen. Met behulp van een lijst door het dorp wordt ook nog geld opgehaald. Jarig Grossoo, de nieuwe kroegbaas, was bereid om de Grossoo partij in te stellen en te sponsoren. Een mooie traditie werd daarmee in ere hersteld. Master Zantema is vijftien jaar bestuurslid geweest en wilde er nu graag mee stoppen. Ane Lanting werd bereid gevonden om zijn plaats in te nemen.
Hoofdstuk 13. 1982 Het nieuwe Sportveld, de nieuwe Speeltuin en het nieuwe Doarpshûs
Dankzij de werkzaamheden in 1981 en het daaropvolgende voorjaar kon begin mei 1982 dan toch eindelijk het nieuwe sportveld ingewijd worden.Dat niet alleen, maar ook de nieuw ingerichte speeltuin werd opengesteld. Die verhuisde dat jaar van het Pôltsje op de Waltawei naar de nieuwe plek naast het sportveld. Ook het failliete café ging in die maanden over in handen van de Stichting Boazum en Jarig Grossoo uit Akkrum werd de nieuwe beheerder. Allemaal zaken die op die eerste mei afgerond bleken te zijn. Jan Zantema, als voorzitter van Doarpsbelangen en als hoofdredacteur van de Doarpsskille, had het er maar druk mee.
Vervolgens de toespraak van Zantema, zoals hij die bij de opening voordroeg. Die is al verschillende keren opnieuw verschenen, maar die is te leuk om te laten liggen.
Hier volgt zijn ’terugblik’ uit 2032 over de gebeurtenissen in de afgelopen 50 jaar, zoals hij die voordroeg bij de opening van het sportveld (“ik gean net neimeanen hwat de oaren al sein hawwe” zei hij toen als verklaring).
ÚT DE DOARPSSKILLE MAAIE 2032
Histoaryske oersjoch fan de lêste 50 jier.
No’t wy yn Boazum it feit betinke dat it koartlyn 50 jier lyn is, dat Boazum in nij sportfjild krige, like it ús as redaksje fan ‘e Doarpsskille goed de ôfrûne 50 jier noch ris yn it koart oer te eidzjen om sa even stil te stean by de stoarmeftige ûntjouwing dy’t Boazum yn dat tiidrek trochmakke hat. Wy dogge samar it taast út ús mânske archyf, dat sa njonkelytsen in hiele wand beslacht fan de oan ús romrofte Boazumer Mjitte oanboude bibliotheek.
7 maart 1987. Yn it útwreidingsplan “it String” wurde 100 bejaardewenten oanbesteed, sadat der mei koarten in ynvaasje fan jonge húshâldingen te verwachtsjen is. Kroes klimt yn de toer en set de flagge der op.
3 april 1991. De trein stoppet wer yn Boazum! It nije stasjon wordt iepene troch Boargemaster Hofstra, dy’t omdat de nije gemeente Littenseradiel noch net réalisearre is, nei’t men seit moat de kommissaris fan de Keninginne, de hear H. Wiegel, de plannen opkeare omdat er alles buy it âlde litte wol, nog altyd waernimmend boargemaster fan Baarderadiel is. Kroes set de flagge op’e toer
17 maaie 1995. De hear P. Kuiper, âld-boargemaster fan Baarderadiel, dy’t gebrûk makket fan de Vut-regeling, lit in bungalow sette yn it nye plan “De Syl”. Nei’t er seit hat it altyd in stille winsk west, syn lêste dagen yn Boazum te sliten. Kroes nimt in oerweging, of de flagge ek op ‘e toer moat.
13 augustus 2001. Einlings is de nije gemeene Littenseradiel yn kannen en kruken. Hofstra wurdt betanke, hij wie in waarnimmer by útstek. De hear H. Fluitman fan Boazum wurdt beneamd as boargemaster fan de nije gemeente. Der komme twa flaggen op ‘e toer, it Altaplein is fersierd.
7 september 2013. De porto op de Doarpsskille is no sa heech, dat it abonnementsjild net mear op te bringen is. Der is in riante oplossing far fûn: alle abonnees werom nei Boazum. Franke Groen nimt de foarstap, hy nimt syn Sientje en saakje fuort mar mei, wat nije wurkgelegenheid skept yn Boazum. Al gau kin de flagge út op in manske industryhal.
3 july 2025. Al wer is it feest yn Boazum: der is in lift kaam yn ‘e toer! De flagge moast sa faak út, dat it de hear Kroes beswierlik genôch waard, al die treprinnerij. Boppedat koe de man geskikt oan in lift komme, mei’t de Bijekorf yn Amsterdam oer de kop gong en û.o. de lift foar in sacht pryske te keap oanbean waard.
1 maaie 2032. Sa komme wy oan de ein fan dit histoarysk oersjoch werom by ús útgongspunt, it iepenjen fan it sportfjild, anneks boarterstun, anneks heriepening café, 50 jier ferlyn. En alles oersjende, kinne wy sizze dat by dat blide barren de opgong fan Boazum wierliken útein set is. Dêrom liket it ús goed om dit histoarlysk oersjoch fan de lêste 50 jier te beslúten mei de wurden sa’t dy de moarns op it keatslân útsprutsen waarden foar’t de ballen as fanâlds oer it fjild sûzen: ”Wy litten it hjirby en sprekke de winsk út dat alles wêr’t hjir hjoed in nij begjin mei makke wurdt, der ta meiwurkje mei dat Boazum foar de takomst fierder útgroeie mei ta in doarp dêr’t it goed wêzen en wenjen is”.
Fan it Keatsfront
Utslach keatsen 1 maaie 1982.
Grutten:
1 Hilbrand Breuker
Jelle Merkus
Koos Bijlsma
2 Geert Venema
Henk Wynia
Nynke Wiersma
3 Anne Siderius
Willem Sytema
Anna de Boer
Bern:
1 Durk Sytema
Jildo Kroes
2 Wieger de Boer
Albertha Noordenbos
Jan Okke Tack
3 Kanter Breuker
Froukje Boonstra
Aan de kaatswedstrijd deden veertien parturen mee.
Een mooi geheel voor de openingswedstrijd van het Kaatsveld.
En het verslag van de voorzitter van dorpsbelangen over de maanden vóór de 1e mei van dat jaar.
1 maaie 1982
Iepening sportfjild en boarterstún, heriepening café.
As de skiednis fan it doarp Boazum nochris yn syn totaliteit oan it pepier tabetroud wurdt, sil dêryn de earste maaie fan it jier 1982 in apart plak ynnimme moatte.
Trije feestlikheden op ien dei en as men dan wit hoe’t alles noch moast op haren en snaren de lêste dagen, dan makker dat it geheel des te opmerkliker.
Dat “op haren en snaren” jildt net foar itr Keatslân, dat wie allegearre al yn kannen en kruken en wurke kreas op dy iene maaie ta. Alhoewol… as it gemeentebestjoer him wat ryklik amtlik opsteld hie, dan hie it mei de iepening noch neat wurde kinnen. Oan de formele ferplichtingen fan oeerdracht en sa wie op dy dei noch net foldien. Mar och, wat docht it der ek ta? It lân lei der klear foar en der koe keatst wurde. Werfoar sil men it dan litte? Nee it keatslân dart wie gjin punt. Mei de boarterstún lei it even oars. De saak dêr’t oarspronklik it ark weikomme soe, wie op ‘e fles. Der moast omsjoen wure nei in oar adres, mar alles wie like djoer, dat mei dy fl. 5.000, – fan it Nationaal Jeugdfonds koe noch net safolle oanskaft wurde. Kontakt is der doe opnaam mei Bootsma fan Easterwierrum, dy’t in begrutting makke fan it nedige materiaal. Dit wiisde gâns oars, sa koene der gâns mear attributen oanskaft wurde. Hjir gongen wy dus mei yn see, maar it die bliken dat it noch in heikerwei wie om it materiaal op tiid hjir te krijen. Ut einlik is it mei it skip un Haarns oankaam, dêrwei nei Easterwierrum ferfierd, by Bootsma yn de timmerwinkel fierder klear makke en de lêste wike op it lân yn elkoar set. It koe allegear krekt. Wy skriuwe dart hjir no sa mar wat simpelwei del, mar ien en oar hat frijwat holbrekken en tiid koste. Elk dy’t, op hokfoar wize ek, hjiroan meiwureke hat: Tige dank!
Ek mei it café wie it oant in deimannich foar de earste maaie net wis oft it op dy dei brûkt wurde koe. Neidat op de riedsfergadering de moandei-te-jûns it útstel oannomen waard om de stifting in rinteleas foarskot te ferlienen fan fl 3.500, – wie it lêste wurd oan Grossoo. Dizze nam de utdaging oan en sadwaande koene de doarren iepen, op de earste maaie.
Oer de dei sels kinne wy koart wêze. Earne oars yn dit blêd steane de útslaggen fan it keatsen, der wurdt omtinken jûn oan de skiednis dy’t der ferbûn sit oan it keatslân en ek oan toaniel en oan oare saken wurdt noch wol oandacht bestege. Mei al dy kjeld en reinerij wie it hertferwaarmjend dat by de iepening op it lân de moarns safolle minskjen wiene. “De Boazumers binne fet fan sâlt”, skreau Sikke wurdearjend yn de âld Ljouwerter. En se kinne minder dingen fan jo size. De iepening ferrûn flot, de boargemaaster miste mar ien kear de krite. Al de twadde kear wie it raak en der waard ek fuort mar in keats lein, dat de iepening wie in réaliteit wurden.
It praatsje oer Boazum yn de takost nimme wy hjirtnei op (der is noch alris om fersocht), dat elk dy’t wol, kin it nochris neilêze. Lokkich dat it waar in bytsje opknapte yn de rin fan de dei, sadat it keatsn ta in goed ein brocht wurde koe. Jûns op seal hiene de minsken gjin lêst fan rein en kjeld, it wie der as fanâlds goed te wêzen. De ienakters waarden opfierd, der wie in stikje mesyk, de lotten gongen flot fan ‘e hân: gjin wanklanken.
Al mei al in bjusterbaarlike dei, om mei in bekende Fries te sprekken
Z.
In die Doarpsskille werd ook een historisch overzicht gegeven van wat er de 20 jaren ervoor aan voorafgegaan was.
Bij de opening van het sportveld.
Op een mei werd het nieuwe sportveld officieel geopend door burgemeester Henk Hofstra. Dat was de afsluiting van 20 jaar ploeteren voor een echt sportveld. Al vanaf 1961 is men in het dorp bezig geweest om een sportveld te krijgen. In eerste instantie ging het er zelfs om dat er een plaats moest komen om te kunnen kaatsen.
Vroeger was er wel een kaatsvereniging in het dorp, “In Lyts Begjin”. Deze vereniging kaatste op verschillende plaatsen in het dorp. Bekend is dat er zondagse ledenkaatspartijen op het veld bij de boerderij van Klaas van de Berg [nu Fokke de boer, Singel 2] werden gehouden. In die tijd (±45 [is nu: 85] jaar geleden) hield de toenmalige onderwijzer van de openbare school, de heer S. Sytstra, zijn want aan bij de opslag. Hij mocht dat wel. Van diezelfde onderwijzer gaat het verhaal, dat hij maandags in een goede bui was, als hij de zondag ervoor de prijs had gewonnen. In de jaren ’50 bloedde de vereniging dood bij gebrek aan animo. Mei 1965 werd de kaatsvereniging opnieuw opgericht. Het oprichtingsbestuur bestond uit Ph. Breuker (voorzitter), A Dijkstra, P.Laansma, Jac. Lanting (secretaris) en E. Meijer.
Alle richtingen die in het dorp bestonden, werden zo in het bestuur vertegenwoordigd. Doordat er afgesproken werd om niet op zondag te kaatsen, konden nu ook de gereformeerde kaatsliefhebbers meedoen.
Eerst en vooral moest er nu een kaatsveld komen. De meest geschikt plaats was het weiland achter de Waltawei, de plek waar nu nog gekaatst wordt.
Huitema, die destijds op de plaats van Piersma [nu Postma] woonde, gebruikte dit land voor zijn schapen. Daarom wilde hij het eerst niet kwijt. Toen hij echter 6 pondemaat land bij de oude ijsbaan van de kerkvoogdij in gebruik kreeg, kon de kaatsvereniging los. Het was geen best kaatsland, maar het ging. Er moest een hek komen (voor fl. 650,-) en er moesten greppels worden geëgaliseerd. Dat was te doen. De dreiging op de langere termijn lag in het feit dat in het toen geldende bestemmingsplan op die plek huizen langs een nieuwe straat waren gepland. Het sportveld moest dan maar opschuiven naar het land van Bakker, toendertijd van Nanne Hoitenga. De ingang zou dan over de reed gaan, die naar de stallen van Rein Smit gaat. Dat is bij plannen gebleven.
Het kaatsland werd van Huitema gehuurd voor fl. 250,-. De vereniging hoefde dat niet alleen op te brengen: Klaas van der Berg betaalde fl. 75,- voor het gebruik van het land buiten het seizoen en van de gemeente kreeg de vereniging per jaar fl. 1,- per leerling voor het gebruik van het veld voor de buitengym.
Pas in 1976 kwam er zicht op de aanleg van een goed sportveld. Het bureau Oranjewoud kreeg de opdracht om een plan op te zetten voor de aanleg. Voordat dit plan uitgevoerd kon worden moest eerst de grond aangekocht worden. Door langdurige onderhandelingen tussen de eigenaar van de grond en de gemeente, was de aankoop pas in 1979 een feit. Nog kon er niet begonnen worden met de aanleg: het plan moest aangepast worden aan het prijspeil 1980 en de gemeenteraad moest eerst het groene licht geven voor het beschikbaar stellen van de financiën. Dat was in 1980 het geval. In ’81 werd het veld dan toch aangelegd. Het kaatsen werd dat jaar in Oosterwierum gedaan.
Nu is het dan zover dat er gesport kan worden. We hopen maar dat er vele jaren op dit veld kan worden gekaatst. We hebben er lang genoeg op gewacht.
F.
In de Leeuwarder Courant werd ook melding gemaakt van de opening:
Over de nieuwe speeltuin.
In de Doarpsskille van september 1981 was al een tekening van het sportveld gepubliceerd, waarin ook veel aandacht werd besteed aan de speeltuin. Uit het verslag van voorzitter Zantema van Doarpsbelangen over de avonturen met de ‘speeltuin in wording’, mag je begrijpen dat deze planning niet werd gerealiseerd. Sindsdien is de speeltuin al verschillende keren aangepast en vernieuwd. Zelfs het nieuw te bouwen kleedhok was al ingepland!
Er werd dit seizoen al werk gemaakt van het Kleedhok.
Voordat daarmee gestart kon worden, moest er een bouwplan zijn voor de bouwvergunning. Daarvoor werd het plan gebruikt dat al in Easterwierrum het uitgangspunt was geweest. In de huidige ogen een spartaans plan: er was geen water of elektriciteit in opgenomen. De bedoeling was dan ook alleen om je te kunnen omkleden en om de materialen in op te bergen. ‘Toen’ was de behoefte nog niet zo groot. Het binnenwerk werd door de vrijwilligers uit het dorp opgetrokken. Daarvoor hebben diverse mensen uit het dorp aan de bouw meegewerkt. Uiteraard bestuursleden van de club. Zo heeft Wout Merkus de deur- en raamstijlen gemaakt en gesteld. Ane Lanting herinnerde zich niet dat hij er veel schilderwerk had gehad: hij zat toen midden in zijn studie. Bovendien werd het houtwerk gelakt. Het metselwerk buitenom werd door mensen van Bootsma in Easterwierrum gedaan. De vader van Jacob de Vries bijvoorbeeld, heeft gemetseld en gevoegd.
Later werd er elektriciteit uit het huisje Waltawei 47 betrokken. Nu bestaat dat adres niet meer: het is onderdeel geworden van huize Vellinga: nr. 49. Voorheen was dit een eenpersoonswoning. In die tijd woonde Juf Neely daar. Dankzij haar man Jan Veenstra, die ook bestuurslid van de Kaatsclub was, kon daar elektriciteit worden betrokken, omdat er een tweede meter in dit huis aanwezig was.
Aan het eind van het seizoen bleek Klaas Zantema de verrassende winnaar van de competitie. Ben Voulon eindigde als tweede. Marijke Vos was bij de dames de winnaar met 71 punten.
Hoofdstuk 14 – 1983, het jaar van het Kleed- en berghok
Bij de opening van het nieuwe seizoen in 1983 kon op de eerste kaatsdag, na de opening van het sportveld in 1982, opnieuw een feestje gevierd worden, vanwege de opening van het kleedhokje. Jan Zantema, de voorzitter van Doarpsmienskip, opende het kleedhok en Doarpsmienskip bood de vereniging een plank aan met daarop de naam van de Kaatsvereniging.
Uit het Jaarverslag over 1983:
Wiebe Hoitenga gaf weer kaatstraining. Dit jaar aan 14 kinderen en 20 volwassenen. Bij het Jeu de Pelote in Easterlittens promoveerde Boazum naar de B-klasse. Daar hadden ze al een paar jaar tegenaan gehangen. Boazum was dit jaar in Spannum de winnaar van de kaatswedstrijd. En de dames haalden in Dronrijp de derde prijs.
Tenslotte was er dit jaar een bekerwedstrijd met als inzet een beker die door Franke Groen was geschonken. Het eerste partuur dat in de beker werd gegraveerd bestond uit: Ane Lanting, Pyke Kroes en Rienk Zwaga. Een gevarieerd partuur met onder andere de oudste actieve kaatser van de club. De competitie werd dit jaar tenslotte gewonnen door Jannie Lanting en Wout Merkus die beide 85 punten hadden gehaald. De dames deden het maar best dit afgelopen seizoen. Overigens hadden de derde tot en met de zesde plek twee keer 84 en twee keer 83 punten. Respectievelijk Folkert Lautenbach, Gerard Breuker, Wiebe Hoitenga en Frans De Jong. Dat zorgde dus voor een spannend slot van de competitie!
Bij de afrekening van de bouw van het Kaatshok, bleek dat de Lotto/Toto f 1.500,- had bijgedragen. In totaal was er f29.200 aan subsidies binnen gekomen. De bouw kostte f30.200,- zodat de vereniging zelf nog f 1.000,- moest bij betalen. Van de Lotto/Toto kan nog een bijdrage komen, mits er een tekort op de rekening is. Echter omdat er niet overal rekeningen van zijn, zal dat tekort niet kunnen worden aangetoond. De vereniging pikt het verlies van de bijdrage van de Lotto/Toto. Overigens komt er jaarlijks subsidie los van de Lotto/Toto. Dat is voor een kleine vereniging als de Keatsferienig Boazum toch ‘In stik Bûter in de Brei’!
Tijdens die jaarvergadering worden allerlei spijkers met koppen geslagen. Vooral in de rondvraag.
- Zo komen er 12 competitiewedstrijden. Bij met punten gelijk eindigen, geven de tegenpunten de doorslag.
- Voortaan worden bij elke wedstrijd de prijzen uitgereikt. Die bestaan uit kaas, vlees, oranje koeken enz. Misschien ook uit medailles. Franke Groen vertelde dat er vroeger ook na elke wedstrijd de prijzen werden uitgereikt, maar dat het de duur was geworden. Toen deden we nog niet aan de Lotto-Toto mee.
- Voortaan ook voor elven opgeven voor een wedstrijd. Dan kunnen we eventueel nog mensen bellen, als er te kort aanmeldingen zijn. En dan kunnen we om 13:00 uur precies los.
- Dan het loten voor de wedstrijden. Over het algemeen is men daar niet tevreden over. Afgesproken wordt dat er tijdens de merke in een A, B en C-groep wordt gekaatst. Mits het bestuur dat goed vindt. In de C-groep kaatsen dan de dames en diegenen die alleen tijdens de Merke kaatsen. En ook bij het competitie kaatsen zal worden geprobeerd om het iedereen naar de zin te maken.
- De sloot is niet de Kwaad op de verste kant, maar het touw.
- Enkele leden staan niet op de verzendlijst, dat moet nog.
- Tenslotte: Eddy de Boer en Siep Boonstra stellen de prijzen beschikbaar voor een ledenwedstrijd
Naschrift: Het zaalkaatsen op een avond was heel geslaagd. Mag wel weer! Een rondvraag vol praktische punten om uit te voeren. Daarmee werd het jaar 1983 daadkrachtig afgesloten.
Hoofdstuk 15 – 1984 – 1989
In 1984 werden niet de geplande 12 maar wel 17 competitie kaatswedstrijden gehouden, ‘Folle net genoch’. De gebroeders Hilbrand en Gerard Breuker haalden samen met Ritske de Graaf op de Bondspartij op tweede Pinksterdag, de vierde omloop en daarmee de 11eprijs. Een bijzondere prestatie voor een Boazumer Partuur! Bij het Jeu de Pelote speelde Boazum in de B-groep mee. Ane Lanting, Wibe Hoitenga en Peter Heins hadden hier de derde prijs.
Bij de “De Boer-Boonstra” partij was de deelname op recordhoogte: 47 deelnemers. Er was dan ook zelfs voor de winnaars van de vierde prijs een krans! Het volgende jaar, beloven Eddy en Siep opnieuw een keer voor de prijzen te zorgen!
In het daaropvolgende jaar hebben de Boazumer Kaatsers op de KNKB-wedstrijden boven verwachting gepresteerd, maar om echt om de prijzen mee te doen moet er nog veel werk verzet worden. Toch hebben de Boazumers Hilbrand en Gerard Breuker, Grietsje van der werf, Janny Lanting en Pyke Kroes wel het een en ander gewonnen.
1985
Terwijl Eddie en Siep stoppen met het sponsoren van een Ledenpartij, gaat Jaring Grossoo er mee door. Er is nog zelfs sprake of er een echte Grossoo partij komt of dat hij twee ledenpartijen van prijzen voorziet.
In 1986 was het een prachtige zomer, meldt de secretaris. De jeugd gaf en kreeg wat meer aandacht aan het kaatsen. Vasthouden! is de boodschap. Kanter Breuker hield de familie eer in stand door in zijn groep, 14-16 jaar de tweede prijs te winnen. In de Federatie partij in Boazum wonnen Hilbrand en Gerard Breuker met Ritske de Graaf de eerste prijs. De deelname aan het Jeu de Pelote ging niet door, omdat het op maandag was. Onze eigen kaatsdag. Er kwam dus wel een Grossoodag! Het partuur Breuker-De Graaf-Breuker pakte de eerste prijs. Ook al ging het in de vierde omloop bijna fout tegen Burgwert. In de finale wonnen ze van Itens.
Na vier jaar is de lak op het houtwerk van het kleedhok vervangen door de kleuren groen en wit. Dat zal vast langer blijven zitten. Ook ‘financieel’ gaat het goed met het Kleedhokje: de OGB (Onroerend Goed Belasting) wordt nu berekend naar de marktwaarde. En is daardoor ongeveer 2/3 gezakt.
Aardig is om de namen te lezen van de ‘belangrijke’ kaatsers van dit jaar:
Bij de heren is de lijst als volgt samengesteld:
Thewis Wiersma 81 punten en bewaart de wisselbeker een jaar
Ane Lanting 71
Jan Ocke Tack 71
Eddy de Boer 71
Franke Groen 70
Sytze Kroes 70
Janny Lanting 69
Bij de dames:
Anneke de Jong 67
Baukje Noordenbos 61
Fonnie Grasman 59
En bij de jeugd:
Sonja Terpstra 63 punten en ook een wisselbeker
Hetsche de Boer 58
Michel de Jong 58
Bij gelijke punten gaven de minste tegenpunten de doorslag om hoger te eindigen.
Tijdens de afsluitende jaarvergadering komt de bespreking van de financiën ter sprake. Dankzij de lotto subsidie en het terugbetalen van de te veel betaalde onroerend goed belasting, kan de vereniging goed draaien. Van het lidmaatschapsgeld alleen kan de vereniging niet rondkomen. Bij het uitreiken van de prijzen van het Competitiekaatsen blijkt dat meerdere leden wel eens een Jeu de Pelote wedstrijd willen spelen. Dus komt er een heuse Jeu de Pelote dag. Moet er wel eerst een paar kaatsavonden worden geoefend om de regels onder de knie te krijgen.
Folkert Lautenbach vraagt of de wisselbekers ook definitief gewonnen kunnen worden, na drie of vijf keer. Er wordt besloten dat de bekers eigendom van de vereniging blijven. Ze vertegenwoordigen een stuk geschiedenis van de vereniging. Met bekers die bij het personeels feest van Lankhorst in Sneek zijn overgebleven, kunnen volgend jaar weer nieuwe prijzen gewonnen worden.
Als huishoudelijk aspect wordt nog genoemd, dat de dames alle lof krijgen voor het schoonhouden van de toiletten. Daarom hoeven ze niet mee te helpen met het perkleggen. Wel wordt duidelijk dat de parturen die klaar zijn, hun eigen perk dienen op te ruimen.
De Jeu de Pelote wedstrijd werd in 1987 ook daadwerkelijk gehouden, tot grote voldoening van de leden, ook al waren de spelregels niet bij iedereen goed bekend. Bij het jeugdkaatsen werden ouders gesignaleerd die zich met het niveau van hun oogappels wensten te bemoeien. Gelukkig kon het bestuur alles goed in de hand houden.
Tijdens de afsluitende jaarvergadering van het seizoen 1987 werd voorgesteld om een jeugdcommissie in het leven te roepen. Omdat er zoveel jeugd kaatst, is het belangrijk om die goed te begeleiden. Klaas Zantema en Jan Veenstra zijn hiervoor bereid gevonden. Zij gaan alles regelen voor de jeugd: trainen, competitiekaatsen, het ledenkaatsen en Federatie kaatsen. Hiervoor zijn nog enkele vrijwilligers nodig. Dit zal het komend jaar uitgeprobeerd worden.
De plannen voor het komend jaar bestaan uit de gewone dingen: de bekende wedstrijden en dat bij de stand 5-5 en 6-6 de verliezende partij ook 6 punten krijgt. Daarnaast komen er ook wisselbekers voor de jeugd en de dames. Tenslotte moet erop worden gelet dat er bij het opslaan niet wordt ‘overgelopen’. Want bijna niemand zou meer bij de opslag lijn opslaan, was de klacht
In 1988 was het over het geheel wat minder: Minder deelnemers aan het kaatsen, de Jeu de Pelote dag viel in het (regen-)water en er waren ook te weinig deelnemers. Het Europees Kampioenschap voetbal doorkruiste het programma óók nog.
De jeugdcommissie had het maar druk met 35 kinderen op het veld. Onder leiding van Wibe Hoitenga werd door Klaas Zantema en Jan Veenstra met succes op speelse wijze het kaatsen aangeleerd.
Bij het Jeu de Pelote was Boazum de winnaar in Boule D en promoveerde weer naar de C-poule. Wegens vakantie van de jeugdkaatsers die naar de Freule zouden worden uitgezonden, kon Boazum dit jaar geen partuur naar Wommels afvaardigen.
De Grossoo partij werd gewonnen door Wiuwert. Toch een beetje door Boazum, omdat Jochem de Vries van Kleiterp kwam Die buitenwijk was per 1 januari 1984 naar Wiuwert overgegaan. Er was veel publiek op de been.
Op de Federatie partij in Boazum werd de prijs binnengehaald door Michel de Wit en Jan Boelens uit Boazum met M. De Boer uit Beers. Bij de schoolkinderen sloeg Hetsche de Boer voor best op met een eerste prijs, terwijl Ines de Wit de derde prijs veroverde. Mooie resultaten.
Bij de administratieve activiteiten tijdens de jaarvergadering op 7 november 1988 werd vooruitgekeken: De vereniging had een mooi bedrag op het spaarboekje staan, waarvan gebruik gemaakt kon worden om het 25-jarig jubileum van de vereniging in 1990 te organiseren.
Volgend jaar wordt het trainen ook op nieuwe leest geschoeid. Er komt een regionale training voor de kinderen van 10-13 en 14-16 jaar uit de dorpen Reahûs, Easterwierrum, Wiuwert en Boazum. Van de deelnemende jeugd wordt dan wel verwacht dat ze dan ook deelnemen aan de diverse regionale wedstrijden. Het hulpteam uit Boazum bestaat uit Kees de Boer, Wieger Boonstra, Willem Sytema, Jelly Terpstra, Astrid Feenstra en eventueel Ane Lanting.
1989
De beide trainers Hoitenga en Altenburg waren al in maart begonnen met het trainen van de volwassenen. Het samen laten trainen van de kinderen uit de vier dorpen (met Britswert vijf) was in eerste instantie wel succesvol, maar werd in de loop van het seizoen minder. Er waren bijvoorbeeld vier wedstrijden in de respectievelijke dorpen. In Boazum, de eerste, kwamen 45 kinderen, de derde in Wiuwert ging niet door: regen en te weinig opkomst. In Reahûs was de laatste wedstrijd, inclusief diploma-uitreiking. Vanuit Boazum deden daar 10 kinderen aan mee.
Dat deze opleiding voor Boazum succes had, bleek uit het herfst kaatstoernooi in de sporthal in Easterein. Het Boazumer partuur met Anne Stenekes, Pieter Bakker en Yde Engelsma wonnen daar de eerste prijs. Michel de Wit en Durk Noordenbos hebben buiten Boazum ook nog behoorlijke resultaten gehaald.
Hoofdstuk 16
1989 – 1991 Met onder meer het 25-jarig Jubileum
1989
Tijdens de afsluitende jaarvergadering, eind 1989, wordt kritisch op het afgelopen seizoen teruggekeken. Trainer Wiebe Hoitenga meldt dat er bij het jeugdkaatsen te weinig medewerking is geweest van de leden. De vraag is of het trainen in de zaal door moet gaan. Wiebe stopt met trainen, zodat er voor volgend jaar een nieuwe trainer moet worden gezocht. Hij wordt van harte bedankt voor alles wat hij voor de vereniging heeft gedaan.
Dan wordt vooruitgekeken naar het jubileumjaar 1990. Het plan is om overdag een kaatsdag te houden voor alle leden en oudleden. Met aansluitend een broodmaaltijd. ‘s Avonds zal door de toneelvereniging “De Harmonie” een Kaatsrevue worden opgevoerd. Met dansen na, verzorgd door de ‘Gasbells’. Er is sprake van een tent als er te veel mensen komen opdagen om in de bovenzaal te herbergen. Als er een tent moet komen, kost dat fl. 2.100,-
Alles bij elkaar wordt er rekening gehouden met een budget van fl. 4.000,- à fl.5.000,-. De geplande datum is 28 april.
1990 – Het Jubileumjaar
Al meteen na de jaarvergadering in 1989 startte het bestuur met de voorbereidingen voor het Jubileum. Er was voor de revue overleg met Gerrit Hoekstra uit Winsum, de schrijver en met de toneelvereniging die de revue zou uitvoeren. Zij beginnen in januari met de repetities. Dan wordt er ook in de provinciale dagbladen en in de Doarpsskille aangekondigd dat er een reünie van de kaatsvereniging komt. Er is zoveel belangstelling, 170 mensen, dat de bovenzaal van het doarpshûs helemaal vol zal zijn. Op de 28e april “sil it Heve!” Eerst wordt traditioneel, als ware het Koninginnedag, de speeltuin weer voor geopend verklaard en kan de voorzitter de feestelijkheden van de Kaatsvereniging openen. Hij verhaalde in het kort de belangrijkste feiten van de afgelopen 25 jaar. Trots gaf hij aan dat ook de toekomst, met 30 jeugdleden, er florissant uitzag. De 84 kaatsers waren onderverdeeld in vier groepen: de dames, De senioren, een B-groep en een A-groep. om half vijf konden de kransen en de telegraven worden uitgereikt.
Het avondprogramma bestond uit een broodmaaltijd en de opvoering van de Kaatsrevue: “25 ier bûten en boppe” door de Boazumer Toneelvereniging “De Harmonie”. Met dansen na op muziek van de “Texas Boys”. Op 5 mei had de jeugd haar jubileumpartij. Al met al een daverend begin van het Jubileumjaar.
Hoofdstuk 17: de periode 1992 – 1996
In 1992 gingen Durk Noordenbos, Michel de Jong en Anne Stenekes naar de Freule. Tijdens de eerste omloop wonnen ze van Sneek met 5-4, maar tijdens de tweede omloop werden ze er afgeslagen door Ysbrechtum, met schone vijf eersten. Jammer. De Grossoo partij werd opnieuw door Wiuwert gewonnen, nu speelden ze in de finale tegen Easterein. ?-1 voor Easterein werd 5-5 en 6-2 voor Wiuwert. Dit jaar werd voor het eerst de Postma-Groen partij voor de oudere jeugd gehouden. De prachtige prijzen bestonden uit kettinkjes met een kaatswant of een Kaatsbal.
Kaatsen op zondag
In 1992 blijkt de K.N.K.B. samen te gaan met de C.F.K. In Boazum is niemand daar op tegen. Er is behoefte om het jeugdbestuur uit te breiden. Nadat er vorig jaar een derde persoon aan het bestuur is toegevoegd, komen Geert Venema en Rienk Miedema de gelederen versterken. Jelle Merkus was vorig jaar al bij het tweetal Kees de Boer en Ane Lanting gekomen, Maar er blijkt nog meer werk op hun pad te komen. Michel Kampstra komt in de plaats van Peter Heins in het bestuur van de Kaatsvereniging zelf.
In de rondvraag komt een heikel punt aan de orde als Jan Boelens vraagt of er niet op zondag gekaatst kan worden. Vaak moeten mensen op zaterdag ook werken! Dan kunnen ze niet mee kaatsen! Die vraag blijkt al langer te leven.
Tijdens de bijzondere Ledenvergadering op 1 maart 1993 werd dit punt officieel aan de orde gesteld. De opkomst was groot: 36 leden waren op de vergadering afgekomen. Uiteindelijk werd met 27 tegen 11 stemmen besloten om ook op zondag te kunnen kaatsen. Zodoende worden er 5 partijen op zaterdag en 4 op zondag gekaatst. Na afloop van het seizoen bleek dat de animo voor het kaatsen op zondag ook daadwerkelijk groot was.
De Grossoo Partij werd weer door Wiuwert gewonnen, dit keer speelden ze in de finale tegen Goenga.
Het is niet voor niets een goede zaak dat het Jeugdbestuur werd uitgebreid. Er komt steeds meer Jeugd op het kaatsen af! Regelmatig kaatsten er 40 jongens en meisjes mee.
Op de Freule kwam het Boazumer Partuur niet verder dan de eerste omloop. Ferwert was hun te sterk.
Doordat er zoveel animo is om op Zondag te kaatsen, kwam het idee naar voren om het familiekaatsen te introduceren.
Franke Groen houdt het na 27 jaar voor gezien om de ‘Sinteraasje’ te verzorgen. “No mar es in oar” zei hij. Jacob de Vries neemt zijn plaats in. Franke wordt nu ook erelid van de “Kaatsvereniging Boazum 1965”.
1994 Blijkt nog meer veranderingen in petto te hebben. De gemeente heeft per brief aangekondigd dat per 1 januari 1995 het onderhoud van het sportterrein door de vereniging zelf ter hand genomen moet worden. Voor de meeste verenigingen die deze brief in de bus kregen is dit geen haalbare kaart. In overleg met de gemeente wordt afgesproken waar de knelpunten liggen.
De Kaatsvereniging heeft voor de volwassenen gesponsorde kaatskleding: Voorop wordt Siep’s Dumpstore in Wommels aangeprezen en op de rug prijkt Café Grossoo. Het bestuur heeft ook voor twee kaatspartijen sponsoren weten te strikken: naast de Grossoo partij komt er een Kruithof/Lanting partij en een Eelke van der Wal partij.
Dit jaar kreeg ‘Boazum’ voor het eerst de taak om de Meisjespupillen partij te organiseren. Vanuit de hele provincie kwamen de jongedames opdagen. Het waaide die dag nogal flink, maar gelukkig lag het veld in de luwte, zodat de wind weinig invloed op het kaatsen had. Er werd met zijn tweeën gekaatst. Boukje Venema won de derde prijs in de winnaars ronde.
De jongens Anne Stenekes, Pyter Bakker en Andries André kwamen tijdens de ‘Freule’ bijna traditiegetrouw niet verder dan de eerste partij.
Fokje Siderius won de Stimuleringsbeker voor 1994, omdat ze de 14e plaats had bereikt in het eindklassement van het K.N.K.B.-Schoolmeisjes klassement.
Franke Groen stelt bij de rondvraag voor om op de maandagavond twee keer te kaatsen en bijvoorbeeld de tweede partij met twee eersten gelijk te beginnen. tijdens de najaarsvergadering leek het er op dat daar wel animo voor was, maar tijdens de daar opvolgende voorjaarsvergadering was dat enthousiasme wel ver weggezakt. Met 19 stemmen tegen en 5 voor, kwam het er niet van.
Fokke de Boer lanceerde in de rondvraag het voorstel om een keer ’s nachts te kaatsen. Dat leek iedereen wel wat.
Tijdens de voorjaarsvergadering op 7 april 1995 kwam het voorstel ter tafel om een gekostumeerde Kaatspartij te houden of een Paartjes kaatspartij. Die zou gesponsord worden door ‘Agrarisch Boazum’.
Zo waren er dit jaar vier gesponsorde partijen: de Eelke van der Wal partij, Het kaatsen met paartjes, de Kruithof/Lanting partij, de Grossoo partij en niet te vergeten de Familie kaatspartij. Daarvoor kwamen niet alleen de liefhebbers op af maar ook oud inwoners. Zo werd het een gezellige reünie-achtige dag. De meisjes kaatsdag was weer succesvol. Ook voor Boazum: Femke Wiersma veroverde de derde prijs bij de winnaars en Maartje Kruithof werd tweede in de verliezersronde.
In de najaarsvergadering bleek dat de K.N.K.B. in 1997 100 jaar bestaat en dat voor de feestelijkheden bij de aangesloten clubs om een tientje per lid wordt gevraagd. Ook bleek dat de statuten van de Boazumer vereniging gelijk moeten oplopen met die van de KNKB. Dus zullen er nieuwe statuten moeten worden aangenomen. En zo geschiedde. In de rondvraag bleek dat er mensen waren die zich eraan stoorden dat sommige familieleden geen lid van de vereniging waren en dat de parturen wèl uit een familie moesten worden samengesteld.
Een halfjaar later, tijdens de voorjaarsvergadering wordt er wel wat zuinig gekeken als bekend wordt dat de contributie in opdracht van de K.N.K.B. omhoog moet, terwijl er al zoveel aan dit overkoepelend orgaan wordt afgedragen. De mogelijkheid om uit de bond te stappen blijkt geen goed idee, omdat je dan nergens meer heen kunt om te kaatsen. In de lucht hangt de overname van het sportveld. Door allerlei onzekerheden is dit nog lang geen afgeronde zaak.
Op 1 juni 1995. Het Boazumer Partuur heeft een schorsing aan de broek, wegens te laat verschijnen. Er waren er meer. Vandaar waarschijnlijk dat men een keer paal en perk stelde aan dit gebrek aan discipline.
Het jaar 1996 blijkt een jaar met een reeks veranderingen te zijn geweest.
De nieuwe Statuten zijn op 15 februari bij de notaris vastgesteld, zodat de vereniging nu ook met de wensen van de K.N.K.B. in de pas loopt.
Er zal een nieuw dak op het kaatshokje moeten komen: dat wordt wel minder. Met een puntdak wordt er meer ruimte gecreëerd en het op het dak klimmen zal daarmee ook afnemen. Meindert en Romy Pasma hebben het beheer van het doarpshûs van Jarich Grossoo overgenomen en nemen alle activiteiten van Jarich voor de kaatsclub ook over.
Bij de aanvang van het seizoen komt er geen los papiertje meer met het programma van het kaatsseizoen, maar een programmaboekje waarin alles staat opgenomen. De gemeente komt nog niet over de brug met een reële privatisering van het sportveld. De vereniging heeft wel een geschikte maaimachine kunnen kopen, dankzij een renteloze lening van een van de leden. Doordat wij nu zelf het veld maaien, houden we ook de uitgaven die hiervoor naar Wagenbrugghe gingen in de knip.
Veranderingen die op allerlei manieren zichtbaar werden.
De Laatste Grossoo partij werd door een recordaantal parturen gespeeld. Onder leiding van Klaas Zantema werd de dag om half zes afgesloten met de prijsuitreiking. De vijf parturen uit Boazum, kwamen niet in aanmerking voor een prijs.
Tot zover de geschiedenis van het Kaatsen in Boazum tot en met 1996, zoals het in de jaarverslagen naar voren komt. Hierna gaan we hink-stap-sprong door de belangrijke gebeurtenissen en de geschiedenis van de aansluitende 25 jaar.
Het vervolg van de geschiedenis van het Kaatsen in Boazum kun je vinden onder:
Deze naam wel even kopiëren en in de bovenbalk plaatsen
Met dank aan FransTolsma, Teatske Lanting, Wout Merkus en Ane Lanting
Hoofdstuk 13. 1982 Het nieuwe Sportveld, de nieuwe Speeltuin en het nieuwe Doarpshûs
Dankzij de werkzaamheden in 1981 en het daaropvolgende voorjaar kon begin mei 1982 dan toch eindelijk het nieuwe sportveld ingewijd worden.Dat niet alleen, maar ook de nieuw ingerichte speeltuin werd opengesteld. Die verhuisde dat jaar van het Pôltsje op de Waltawei naar de nieuwe plek naast het sportveld. Ook het failliete café ging in die maanden over in handen van de Stichting Boazum en Jarig Grossoo uit Akkrum werd de nieuwe beheerder. Allemaal zaken die op die eerste mei afgerond bleken te zijn. Jan Zantema, als voorzitter van Doarpsbelangen en als hoofdredacteur van de Doarpsskille, had het er maar druk mee.
Vervolgens de toespraak van Zantema, zoals hij die bij de opening voordroeg. Die is al verschillende keren opnieuw verschenen, maar die is te leuk om te laten liggen.
Hier volgt zijn ’terugblik’ uit 2032 over de gebeurtenissen in de afgelopen 50 jaar, zoals hij die voordroeg bij de opening van het sportveld (“ik gean net neimeanen hwat de oaren al sein hawwe” zei hij toen als verklaring).
ÚT DE DOARPSSKILLE MAAIE 2032
Histoaryske oersjoch fan de lêste 50 jier.
No’t wy yn Boazum it feit betinke dat it koartlyn 50 jier lyn is, dat Boazum in nij sportfjild krige, like it ús as redaksje fan ‘e Doarpsskille goed de ôfrûne 50 jier noch ris yn it koart oer te eidzjen om sa even stil te stean by de stoarmeftige ûntjouwing dy’t Boazum yn dat tiidrek trochmakke hat. Wy dogge samar it taast út ús mânske archyf, dat sa njonkelytsen in hiele wand beslacht fan de oan ús romrofte Boazumer Mjitte oanboude bibliotheek.
7 maart 1987. Yn it útwreidingsplan “it String” wurde 100 bejaardewenten oanbesteed, sadat der mei koarten in ynvaasje fan jonge húshâldingen te verwachtsjen is. Kroes klimt yn de toer en set de flagge der op.
3 april 1991. De trein stoppet wer yn Boazum! It nije stasjon wordt iepene troch Boargemaster Hofstra, dy’t omdat de nije gemeente Littenseradiel noch net réalisearre is, nei’t men seit moat de kommissaris fan de Keninginne, de hear H. Wiegel, de plannen opkeare omdat er alles buy it âlde litte wol, nog altyd waernimmend boargemaster fan Baarderadiel is. Kroes set de flagge op’e toer
17 maaie 1995. De hear P. Kuiper, âld-boargemaster fan Baarderadiel, dy’t gebrûk makket fan de Vut-regeling, lit in bungalow sette yn it nye plan “De Syl”. Nei’t er seit hat it altyd in stille winsk west, syn lêste dagen yn Boazum te sliten. Kroes nimt in oerweging, of de flagge ek op ‘e toer moat.
13 augustus 2001. Einlings is de nije gemeene Littenseradiel yn kannen en kruken. Hofstra wurdt betanke, hij wie in waarnimmer by útstek. De hear H. Fluitman fan Boazum wurdt beneamd as boargemaster fan de nije gemeente. Der komme twa flaggen op ‘e toer, it Altaplein is fersierd.
7 september 2013. De porto op de Doarpsskille is no sa heech, dat it abonnementsjild net mear op te bringen is. Der is in riante oplossing far fûn: alle abonnees werom nei Boazum. Franke Groen nimt de foarstap, hy nimt syn Sientje en saakje fuort mar mei, wat nije wurkgelegenheid skept yn Boazum. Al gau kin de flagge út op in manske industryhal.
3 july 2025. Al wer is it feest yn Boazum: der is in lift kaam yn ‘e toer! De flagge moast sa faak út, dat it de hear Kroes beswierlik genôch waard, al die treprinnerij. Boppedat koe de man geskikt oan in lift komme, mei’t de Bijekorf yn Amsterdam oer de kop gong en û.o. de lift foar in sacht pryske te keap oanbean waard.
1 maaie 2032. Sa komme wy oan de ein fan dit histoarysk oersjoch werom by ús útgongspunt, it iepenjen fan it sportfjild, anneks boarterstun, anneks heriepening café, 50 jier ferlyn. En alles oersjende, kinne wy sizze dat by dat blide barren de opgong fan Boazum wierliken útein set is. Dêrom liket it ús goed om dit histoarlysk oersjoch fan de lêste 50 jier te beslúten mei de wurden sa’t dy de moarns op it keatslân útsprutsen waarden foar’t de ballen as fanâlds oer it fjild sûzen: ”Wy litten it hjirby en sprekke de winsk út dat alles wêr’t hjir hjoed in nij begjin mei makke wurdt, der ta meiwurkje mei dat Boazum foar de takomst fierder útgroeie mei ta in doarp dêr’t it goed wêzen en wenjen is”.
Fan it Keatsfront
Utslach keatsen 1 maaie 1982.
Grutten:
1 Hilbrand Breuker
Jelle Merkus
Koos Bijlsma
2 Geert Venema
Henk Wynia
Nynke Wiersma
3 Anne Siderius
Willem Sytema
Anna de Boer
Bern:
1 Durk Sytema
Jildo Kroes
2 Wieger de Boer
Albertha Noordenbos
Jan Okke Tack
3 Kanter Breuker
Froukje Boonstra
Aan de kaatswedstrijd deden veertien parturen mee.
Een mooi geheel voor de openingswedstrijd van het Kaatsveld.
En het verslag van de voorzitter van dorpsbelangen over de maanden vóór de 1e mei van dat jaar.
1 maaie 1982
Iepening sportfjild en boarterstún, heriepening café.
As de skiednis fan it doarp Boazum nochris yn syn totaliteit oan it pepier tabetroud wurdt, sil dêryn de earste maaie fan it jier 1982 in apart plak ynnimme moatte.
Trije feestlikheden op ien dei en as men dan wit hoe’t alles noch moast op haren en snaren de lêste dagen, dan makker dat it geheel des te opmerkliker.
Dat “op haren en snaren” jildt net foar itr Keatslân, dat wie allegearre al yn kannen en kruken en wurke kreas op dy iene maaie ta. Alhoewol… as it gemeentebestjoer him wat ryklik amtlik opsteld hie, dan hie it mei de iepening noch neat wurde kinnen. Oan de formele ferplichtingen fan oeerdracht en sa wie op dy dei noch net foldien. Mar och, wat docht it der ek ta? It lân lei der klear foar en der koe keatst wurde. Werfoar sil men it dan litte? Nee it keatslân dart wie gjin punt. Mei de boarterstún lei it even oars. De saak dêr’t oarspronklik it ark weikomme soe, wie op ‘e fles. Der moast omsjoen wure nei in oar adres, mar alles wie like djoer, dat mei dy fl. 5.000, – fan it Nationaal Jeugdfonds koe noch net safolle oanskaft wurde. Kontakt is der doe opnaam mei Bootsma fan Easterwierrum, dy’t in begrutting makke fan it nedige materiaal. Dit wiisde gâns oars, sa koene der gâns mear attributen oanskaft wurde. Hjir gongen wy dus mei yn see, maar it die bliken dat it noch in heikerwei wie om it materiaal op tiid hjir te krijen. Ut einlik is it mei it skip un Haarns oankaam, dêrwei nei Easterwierrum ferfierd, by Bootsma yn de timmerwinkel fierder klear makke en de lêste wike op it lân yn elkoar set. It koe allegear krekt. Wy skriuwe dart hjir no sa mar wat simpelwei del, mar ien en oar hat frijwat holbrekken en tiid koste. Elk dy’t, op hokfoar wize ek, hjiroan meiwureke hat: Tige dank!
Ek mei it café wie it oant in deimannich foar de earste maaie net wis oft it op dy dei brûkt wurde koe. Neidat op de riedsfergadering de moandei-te-jûns it útstel oannomen waard om de stifting in rinteleas foarskot te ferlienen fan fl 3.500, – wie it lêste wurd oan Grossoo. Dizze nam de utdaging oan en sadwaande koene de doarren iepen, op de earste maaie.
Oer de dei sels kinne wy koart wêze. Earne oars yn dit blêd steane de útslaggen fan it keatsen, der wurdt omtinken jûn oan de skiednis dy’t der ferbûn sit oan it keatslân en ek oan toaniel en oan oare saken wurdt noch wol oandacht bestege. Mei al dy kjeld en reinerij wie it hertferwaarmjend dat by de iepening op it lân de moarns safolle minskjen wiene. “De Boazumers binne fet fan sâlt”, skreau Sikke wurdearjend yn de âld Ljouwerter. En se kinne minder dingen fan jo size. De iepening ferrûn flot, de boargemaaster miste mar ien kear de krite. Al de twadde kear wie it raak en der waard ek fuort mar in keats lein, dat de iepening wie in réaliteit wurden.
It praatsje oer Boazum yn de takost nimme wy hjirtnei op (der is noch alris om fersocht), dat elk dy’t wol, kin it nochris neilêze. Lokkich dat it waar in bytsje opknapte yn de rin fan de dei, sadat it keatsn ta in goed ein brocht wurde koe. Jûns op seal hiene de minsken gjin lêst fan rein en kjeld, it wie der as fanâlds goed te wêzen. De ienakters waarden opfierd, der wie in stikje mesyk, de lotten gongen flot fan ‘e hân: gjin wanklanken.
Al mei al in bjusterbaarlike dei, om mei in bekende Fries te sprekken
Z.
In die Doarpsskille werd ook een historisch overzicht gegeven van wat er de 20 jaren ervoor aan voorafgegaan was.
Bij de opening van het sportveld.
Op een mei werd het nieuwe sportveld officieel geopend door burgemeester Henk Hofstra. Dat was de afsluiting van 20 jaar ploeteren voor een echt sportveld. Al vanaf 1961 is men in het dorp bezig geweest om een sportveld te krijgen. In eerste instantie ging het er zelfs om dat er een plaats moest komen om te kunnen kaatsen.
Vroeger was er wel een kaatsvereniging in het dorp, “In Lyts Begjin”. Deze vereniging kaatste op verschillende plaatsen in het dorp. Bekend is dat er zondagse ledenkaatspartijen op het veld bij de boerderij van Klaas van de Berg [nu Fokke de boer, Singel 2] werden gehouden. In die tijd (±45 [is nu: 85] jaar geleden) hield de toenmalige onderwijzer van de openbare school, de heer S. Sytstra, zijn want aan bij de opslag. Hij mocht dat wel. Van diezelfde onderwijzer gaat het verhaal, dat hij maandags in een goede bui was, als hij de zondag ervoor de prijs had gewonnen. In de jaren ’50 bloedde de vereniging dood bij gebrek aan animo. Mei 1965 werd de kaatsvereniging opnieuw opgericht. Het oprichtingsbestuur bestond uit Ph. Breuker (voorzitter), A Dijkstra, P.Laansma, Jac. Lanting (secretaris) en E. Meijer.
Alle richtingen die in het dorp bestonden, werden zo in het bestuur vertegenwoordigd. Doordat er afgesproken werd om niet op zondag te kaatsen, konden nu ook de gereformeerde kaatsliefhebbers meedoen.
Eerst en vooral moest er nu een kaatsveld komen. De meest geschikt plaats was het weiland achter de Waltawei, de plek waar nu nog gekaatst wordt.
Huitema, die destijds op de plaats van Piersma [nu Postma] woonde, gebruikte dit land voor zijn schapen. Daarom wilde hij het eerst niet kwijt. Toen hij echter 6 pondemaat land bij de oude ijsbaan van de kerkvoogdij in gebruik kreeg, kon de kaatsvereniging los. Het was geen best kaatsland, maar het ging. Er moest een hek komen (voor fl. 650,-) en er moesten greppels worden geëgaliseerd. Dat was te doen. De dreiging op de langere termijn lag in het feit dat in het toen geldende bestemmingsplan op die plek huizen langs een nieuwe straat waren gepland. Het sportveld moest dan maar opschuiven naar het land van Bakker, toendertijd van Nanne Hoitenga. De ingang zou dan over de reed gaan, die naar de stallen van Rein Smit gaat. Dat is bij plannen gebleven.
Het kaatsland werd van Huitema gehuurd voor fl. 250,-. De vereniging hoefde dat niet alleen op te brengen: Klaas van der Berg betaalde fl. 75,- voor het gebruik van het land buiten het seizoen en van de gemeente kreeg de vereniging per jaar fl. 1,- per leerling voor het gebruik van het veld voor de buitengym.
Pas in 1976 kwam er zicht op de aanleg van een goed sportveld. Het bureau Oranjewoud kreeg de opdracht om een plan op te zetten voor de aanleg. Voordat dit plan uitgevoerd kon worden moest eerst de grond aangekocht worden. Door langdurige onderhandelingen tussen de eigenaar van de grond en de gemeente, was de aankoop pas in 1979 een feit. Nog kon er niet begonnen worden met de aanleg: het plan moest aangepast worden aan het prijspeil 1980 en de gemeenteraad moest eerst het groene licht geven voor het beschikbaar stellen van de financiën. Dat was in 1980 het geval. In ’81 werd het veld dan toch aangelegd. Het kaatsen werd dat jaar in Oosterwierum gedaan.
Nu is het dan zover dat er gesport kan worden. We hopen maar dat er vele jaren op dit veld kan worden gekaatst. We hebben er lang genoeg op gewacht.
F.
In de Leeuwarder Courant werd ook melding gemaakt van de opening:
Over de nieuwe speeltuin.
In de Doarpsskille van september 1981 was al een tekening van het sportveld gepubliceerd, waarin ook veel aandacht werd besteed aan de speeltuin. Uit het verslag van voorzitter Zantema van Doarpsbelangen over de avonturen met de ‘speeltuin in wording’, mag je begrijpen dat deze planning niet werd gerealiseerd. Sindsdien is de speeltuin al verschillende keren aangepast en vernieuwd.
Er werd dit seizoen ook al werk gemaakt van het Kleedhok.
Voordat daarmee gestart kon worden, moest er een bouwplan zijn voor de bouwvergunning. Daarvoor werd het plan gebruikt dat al in Easterwierrum het uitgangspunt was geweest. In de huidige ogen een spartaans plan: er was geen water of elektriciteit in opgenomen. De bedoeling was dan ook alleen om je te kunnen omkleden en om de materialen in op te bergen. ‘Toen’ was de behoefte nog niet zo groot. Het binnenwerk werd door de vrijwilligers uit het dorp opgetrokken. Daarvoor hebben diverse mensen uit het dorp aan de bouw meegewerkt. Uiteraard bestuursleden van de club. Zo heeft Wout Merkus de deur- en raamstijlen gemaakt en gesteld. Ane Lanting herinnerde zich niet dat hij er veel schilderwerk had gehad: hij zat toen midden in zijn studie. Bovendien werd het houtwerk gelakt. Het metselwerk buitenom werd door mensen van Bootsma in Easterwierrum gedaan. De vader van Jacob de Vries heeft gemetseld en gevoegd.
Later werd er elektriciteit uit het huisje Waltawei 47 betrokken. Nu bestaat dat adres niet meer: het is onderdeel geworden van huize Vellinga: nr. 49. Voorheen was dit een eenpersoonswoning. In die tijd woonde Juf Neely daar. Door haar man Jan Veenstra, die ook bestuurslid van de Kaatsclub was, kon daar elektriciteit worden betrokken, dankzij een tweede meter.
Aan het eind van het seizoen bleek Klaas Zantema de verrassende winnaar van de competitie. Ben Voulon eindigde als tweede. Marijke Vos was bij de dames de winnaar met 71 punten.
Hoofdstuk 14 – 1983, het jaar van het Kleed- en berghok
Bij de opening van het nieuwe seizoen in 1983 kon op de eerste kaatsdag, na de opening van het sportveld in 1982, opnieuw een feestje gevierd worden, vanwege de opening van het kleedhokje. Jan Zantema, de voorzitter van Doarpsmienskip, opende het kleedhok en Doarpsmienskip bood de vereniging een plank aan met daarop de naam van de Kaatsvereniging.
Uit het Jaarverslag over 1983:
Wiebe Hoitenga gaf weer kaatstraining. Dit jaar aan 14 kinderen en 20 volwassenen. Bij het Jeu de Pelote in Easterlittens promoveerde Boazum naar de B-klasse. Daar hadden ze al een paar jaar tegenaan gehangen. Boazum was dit jaar in Spannum de winnaar van de kaatswedstrijd. En de dames haalden in Dronrijp de derde prijs.
Tenslotte was er dit jaar een bekerwedstrijd met als inzet een beker die door Franke Groen was geschonken. Het eerste partuur dat in de beker werd gegraveerd bestond uit: Ane Lanting, Pyke Kroes en Rienk Zwaga. Een gevarieerd partuur met onder andere de oudste actieve kaatser van de club. De competitie werd dit jaar tenslotte gewonnen door Jannie Lanting en Wout Merkus die beide 85 punten hadden gehaald. De dames deden het maar best dit afgelopen seizoen. Overigens hadden de derde tot en met de zesde plek twee keer 84 en twee keer 83 punten. Respectievelijk Folkert Lautenbach, Gerard Breuker, Wiebe Hoitenga en Frans De Jong. Dat zorgde dus voor een spannend slot van de competitie!
Bij de afrekening van de bouw van het Kaatshok, bleek dat de Lotto/Toto f 1.500,- had bijgedragen. In totaal was er f29.200 aan subsidies binnen gekomen. De bouw kostte f30.200,- zodat de vereniging zelf nog f 1.000,- moest bij betalen. Van de Lotto/Toto kan nog een bijdrage komen, mits er een tekort op de rekening is. Echter omdat er niet overal rekeningen van zijn, zal dat tekort niet kunnen worden aangetoond. De vereniging pikt het verlies van de bijdrage van de Lotto/Toto. Overigens komt er jaarlijks subsidie los van de Lotto/Toto. Dat is voor een kleine vereniging als de Keatsferienig Boazum toch ‘In stik Bûter in de Brei’!
Tijdens die jaarvergadering worden allerlei spijkers met koppen geslagen. Vooral in de rondvraag.
- Zo komen er 12 competitiewedstrijden. Bij met punten gelijk eindigen, geven de tegenpunten de doorslag.
- Voortaan worden bij elke wedstrijd de prijzen uitgereikt. Die bestaan uit kaas, vlees, oranje koeken enz. Misschien ook uit medailles. Franke Groen vertelde dat er vroeger ook na elke wedstrijd de prijzen werden uitgereikt, maar dat het de duur was geworden. Toen deden we nog niet aan de Lotto-Toto mee.
- Voortaan ook voor elven opgeven voor een wedstrijd. Dan kunnen we eventueel nog mensen bellen, als er te kort aanmeldingen zijn. En dan kunnen we om 13:00 uur precies los.
- Dan het loten voor de wedstrijden. Over het algemeen is men daar niet tevreden over. Afgesproken wordt dat er tijdens de merke in een A, B en C-groep wordt gekaatst. Mits het bestuur dat goed vindt. In de C-groep kaatsen dan de dames en diegenen die alleen tijdens de Merke kaatsen. En ook bij het competitie kaatsen zal worden geprobeerd om het iedereen naar de zin te maken.
- De sloot is niet de Kwaad op de verste kant, maar het touw.
- Enkele leden staan niet op de verzendlijst, dat moet nog.
- Tenslotte: Eddy de Boer en Siep Boonstra stellen de prijzen beschikbaar voor een ledenwedstrijd
Naschrift: Het zaalkaatsen op een avond was heel geslaagd. Mag wel weer! Een rondvraag vol praktische punten om uit te voeren. Daarmee werd het jaar 1983 daadkrachtig afgesloten.
Hoofdstuk 15 – 1984 – 1989
In 1984 werden niet de geplande 12 maar wel 17 competitie kaatswedstrijden gehouden, ‘Folle net genoch’. De gebroeders Hilbrand en Gerard Breuker haalden samen met Ritske de Graaf op de Bondspartij op tweede Pinksterdag, de vierde omloop en daarmee de 11eprijs. Een bijzondere prestatie voor een Boazumer Partuur! Bij het Jeu de Pelote speelde Boazum in de B-groep mee. Ane Lanting, Wibe Hoitenga en Peter Heins hadden hier de derde prijs.
Bij de “De Boer-Boonstra” partij was de deelname op recordhoogte: 47 deelnemers. Er was dan ook zelfs voor de winnaars van de vierde prijs een krans! Het volgende jaar, beloven Eddy en Siep opnieuw een keer voor de prijzen te zorgen!
In het daaropvolgende jaar hebben de Boazumer Kaatsers op de KNKB-wedstrijden boven verwachting gepresteerd, maar om echt om de prijzen mee te doen moet er nog veel werk verzet worden. Toch hebben de Boazumers Hilbrand en Gerard Breuker, Grietsje van der werf, Janny Lanting en Pyke Kroes wel het een en ander gewonnen.
1985
Terwijl Eddie en Siep stoppen met het sponsoren van een Ledenpartij, gaat Jaring Grossoo er mee door. Er is nog zelfs sprake of er een echte Grossoo partij komt of dat hij twee ledenpartijen van prijzen voorziet.
In 1986 was het een prachtige zomer, meldt de secretaris. De jeugd gaf en kreeg wat meer aandacht aan het kaatsen. Vasthouden! is de boodschap. Kanter Breuker hield de familie eer in stand door in zijn groep, 14-16 jaar de tweede prijs te winnen. In de Federatie partij in Boazum wonnen Hilbrand en Gerard Breuker met Ritske de Graaf de eerste prijs. De deelname aan het Jeu de Pelote ging niet door, omdat het op maandag was. Onze eigen kaatsdag. Er kwam dus wel een Grossoodag! Het partuur Breuker-De Graaf-Breuker pakte de eerste prijs. Ook al ging het in de vierde omloop bijna fout tegen Burgwert. In de finale wonnen ze van Itens.
Na vier jaar is de lak op het houtwerk van het kleedhok vervangen door de kleuren groen en wit. Dat zal vast langer blijven zitten. Ook ‘financieel’ gaat het goed met het Kleedhokje: de OGB (Onroerend Goed Belasting) wordt nu berekend naar de marktwaarde. En is daardoor ongeveer 2/3 gezakt.
Aardig is om de namen te lezen van de ‘belangrijke’ kaatsers van dit jaar:
Bij de heren is de lijst als volgt samengesteld:
Thewis Wiersma 81 punten en bewaart de wisselbeker een jaar
Ane Lanting 71
Jan Ocke Tack 71
Eddy de Boer 71
Franke Groen 70
Sytze Kroes 70
Janny Lanting 69
Bij de dames:
Anneke de Jong 67
Baukje Noordenbos 61
Fonnie Grasman 59
En bij de jeugd:
Sonja Terpstra 63 punten en ook een wisselbeker
Hetsche de Boer 58
Michel de Jong 58
Bij gelijke punten gaven de minste tegenpunten de doorslag om hoger te eindigen.
Tijdens de afsluitende jaarvergadering komt de bespreking van de financiën ter sprake. Dankzij de lotto subsidie en het terugbetalen van de te veel betaalde onroerend goed belasting, kan de vereniging goed draaien. Van het lidmaatschapsgeld alleen kan de vereniging niet rondkomen. Bij het uitreiken van de prijzen van het Competitiekaatsen blijkt dat meerdere leden wel eens een Jeu de Pelote wedstrijd willen spelen. Dus komt er een heuse Jeu de Pelote dag. Moet er wel eerst een paar kaatsavonden worden geoefend om de regels onder de knie te krijgen.
Folkert Lautenbach vraagt of de wisselbekers ook definitief gewonnen kunnen worden, na drie of vijf keer. Er wordt besloten dat de bekers eigendom van de vereniging blijven. Ze vertegenwoordigen een stuk geschiedenis van de vereniging. Met bekers die bij het personeels feest van Lankhorst in Sneek zijn overgebleven, kunnen volgend jaar weer nieuwe prijzen gewonnen worden.
Als huishoudelijk aspect wordt nog genoemd, dat de dames alle lof krijgen voor het schoonhouden van de toiletten. Daarom hoeven ze niet mee te helpen met het perkleggen. Wel wordt duidelijk dat de parturen die klaar zijn, hun eigen perk dienen op te ruimen.
De Jeu de Pelote wedstrijd werd in 1987 ook daadwerkelijk gehouden, tot grote voldoening van de leden, ook al waren de spelregels niet bij iedereen goed bekend. Bij het jeugdkaatsen werden ouders gesignaleerd die zich met het niveau van hun oogappels wensten te bemoeien. Gelukkig kon het bestuur alles goed in de hand houden.
Tijdens de afsluitende jaarvergadering van het seizoen 1987 werd voorgesteld om een jeugdcommissie in het leven te roepen. Omdat er zoveel jeugd kaatst, is het belangrijk om die goed te begeleiden. Klaas Zantema en Jan Veenstra zijn hiervoor bereid gevonden. Zij gaan alles regelen voor de jeugd: trainen, competitiekaatsen, het ledenkaatsen en Federatie kaatsen. Hiervoor zijn nog enkele vrijwilligers nodig. Dit zal het komend jaar uitgeprobeerd worden.
De plannen voor het komend jaar bestaan uit de gewone dingen: de bekende wedstrijden en dat bij de stand 5-5 en 6-6 de verliezende partij ook 6 punten krijgt. Daarnaast komen er ook wisselbekers voor de jeugd en de dames. Tenslotte moet erop worden gelet dat er bij het opslaan niet wordt ‘overgelopen’. Want bijna niemand zou meer bij de opslag lijn opslaan, was de klacht
In 1988 was het over het geheel wat minder: Minder deelnemers aan het kaatsen, de Jeu de Pelote dag viel in het (regen-)water en er waren ook te weinig deelnemers. Het Europees Kampioenschap voetbal doorkruiste het programma óók nog.
De jeugdcommissie had het maar druk met 35 kinderen op het veld. Onder leiding van Wibe Hoitenga werd door Klaas Zantema en Jan Veenstra met succes op speelse wijze het kaatsen aangeleerd.
Bij het Jeu de Pelote was Boazum de winnaar in Boule D en promoveerde weer naar de C-poule. Wegens vakantie van de jeugdkaatsers die naar de Freule zouden worden uitgezonden, kon Boazum dit jaar geen partuur naar Wommels afvaardigen.
De Grossoo partij werd gewonnen door Wiuwert. Toch een beetje door Boazum, omdat Jochem de Vries van Kleiterp kwam Die buitenwijk was per 1 januari 1984 naar Wiuwert overgegaan. Er was veel publiek op de been.
Op de Federatie partij in Boazum werd de prijs binnengehaald door Michel de Wit en Jan Boelens uit Boazum met M. De Boer uit Beers. Bij de schoolkinderen sloeg Hetsche de Boer voor best op met een eerste prijs, terwijl Ines de Wit de derde prijs veroverde. Mooie resultaten.
Bij de administratieve activiteiten tijdens de jaarvergadering op 7 november 1988 werd vooruitgekeken: De vereniging had een mooi bedrag op het spaarboekje staan, waarvan gebruik gemaakt kon worden om het 25-jarig jubileum van de vereniging in 1990 te organiseren.
Volgend jaar wordt het trainen ook op nieuwe leest geschoeid. Er komt een regionale training voor de kinderen van 10-13 en 14-16 jaar uit de dorpen Reahûs, Easterwierrum, Wiuwert en Boazum. Van de deelnemende jeugd wordt dan wel verwacht dat ze dan ook deelnemen aan de diverse regionale wedstrijden. Het hulpteam uit Boazum bestaat uit Kees de Boer, Wieger Boonstra, Willem Sytema, Jelly Terpstra, Astrid Feenstra en eventueel Ane Lanting.
1989
De beide trainers Hoitenga en Altenburg waren al in maart begonnen met het trainen van de volwassenen. Het samen laten trainen van de kinderen uit de vier dorpen (met Britswert vijf) was in eerste instantie wel succesvol, maar werd in de loop van het seizoen minder. Er waren bijvoorbeeld vier wedstrijden in de respectievelijke dorpen. In Boazum, de eerste, kwamen 45 kinderen, de derde in Wiuwert ging niet door: regen en te weinig opkomst. In Reahûs was de laatste wedstrijd, inclusief diploma-uitreiking. Vanuit Boazum deden daar 10 kinderen aan mee.
Dat deze opleiding voor Boazum succes had, bleek uit het herfst kaatstoernooi in de sporthal in Easterein. Het Boazumer partuur met Anne Stenekes, Pieter Bakker en Yde Engelsma wonnen daar de eerste prijs. Michel de Wit en Durk Noordenbos hebben buiten Boazum ook nog behoorlijke resultaten gehaald.
Hoofdstuk 16
1989 – 1991 Met onder meer het 25-jarig Jubileum
1989
Tijdens de afsluitende jaarvergadering, eind 1989, wordt kritisch op het afgelopen seizoen teruggekeken. Trainer Wiebe Hoitenga meldt dat er bij het jeugdkaatsen te weinig medewerking is geweest van de leden. De vraag is of het trainen in de zaal door moet gaan. Wiebe stopt met trainen, zodat er voor volgend jaar een nieuwe trainer moet worden gezocht. Hij wordt van harte bedankt voor alles wat hij voor de vereniging heeft gedaan.
Dan wordt vooruitgekeken naar het jubileumjaar 1990. Het plan is om overdag een kaatsdag te houden voor alle leden en oudleden. Met aansluitend een broodmaaltijd. ‘s Avonds zal door de toneelvereniging “De Harmonie” een Kaatsrevue worden opgevoerd. Met dansen na, verzorgd door de ‘Gasbells’. Er is sprake van een tent als er te veel mensen komen opdagen om in de bovenzaal te herbergen. Als er een tent moet komen, kost dat fl. 2.100,-
Alles bij elkaar wordt er rekening gehouden met een budget van fl. 4.000,- à fl.5.000,-. De geplande datum is 28 april.
1990 – Het Jubileumjaar
Al meteen na de jaarvergadering in 1989 startte het bestuur met de voorbereidingen voor het Jubileum. Er was voor de revue overleg met Gerrit Hoekstra uit Winsum, de schrijver en met de toneelvereniging die de revue zou uitvoeren. Zij beginnen in januari met de repetities. Dan wordt er ook in de provinciale dagbladen en in de Doarpsskille aangekondigd dat er een reünie van de kaatsvereniging komt. Er is zoveel belangstelling, 170 mensen, dat de bovenzaal van het doarpshûs helemaal vol zal zijn. Op de 28e april “sil it Heve!” Eerst wordt traditioneel, als ware het Koninginnedag, de speeltuin weer voor geopend verklaard en kan de voorzitter de feestelijkheden van de Kaatsvereniging openen. Hij verhaalde in het kort de belangrijkste feiten van de afgelopen 25 jaar. Trots gaf hij aan dat ook de toekomst, met 30 jeugdleden, er florissant uitzag. De 84 kaatsers waren onderverdeeld in vier groepen: de dames, De senioren, een B-groep en een A-groep. om half vijf konden de kransen en de telegraven worden uitgereikt.
Het avondprogramma bestond uit een broodmaaltijd en de opvoering van de Kaatsrevue: “25 ier bûten en boppe” door de Boazumer Toneelvereniging “De Harmonie”. Met dansen na op muziek van de “Texas Boys”. Op 5 mei had de jeugd haar jubileumpartij. Al met al een daverend begin van het Jubileumjaar.
Hoofdstuk 17: de periode 1992 – 1996
In 1992 gingen Durk Noordenbos, Michel de Jong en Anne Stenekes naar de Freule. Tijdens de eerste omloop wonnen ze van Sneek met 5-4, maar tijdens de tweede omloop werden ze er afgeslagen door Ysbrechtum, met schone vijf eersten. Jammer. De Grossoo partij werd opnieuw door Wiuwert gewonnen, nu speelden ze in de finale tegen Easterein. ?-1 voor Easterein werd 5-5 en 6-2 voor Wiuwert. Dit jaar werd voor het eerst de Postma-Groen partij voor de oudere jeugd gehouden. De prachtige prijzen bestonden uit kettinkjes met een kaatswant of een Kaatsbal.
Kaatsen op zondag
In 1992 blijkt de K.N.K.B. samen te gaan met de C.F.K. In Boazum is niemand daar op tegen. Er is behoefte om het jeugdbestuur uit te breiden. Nadat er vorig jaar een derde persoon aan het bestuur is toegevoegd, komen Geert Venema en Rienk Miedema de gelederen versterken. Jelle Merkus was vorig jaar al bij het tweetal Kees de Boer en Ane Lanting gekomen, Maar er blijkt nog meer werk op hun pad te komen. Michel Kampstra komt in de plaats van Peter Heins in het bestuur van de Kaatsvereniging zelf.
In de rondvraag komt een heikel punt aan de orde als Jan Boelens vraagt of er niet op zondag gekaatst kan worden. Vaak moeten mensen op zaterdag ook werken! Dan kunnen ze niet mee kaatsen! Die vraag blijkt al langer te leven.
Tijdens de bijzondere Ledenvergadering op 1 maart 1993 werd dit punt officieel aan de orde gesteld. De opkomst was groot: 36 leden waren op de vergadering afgekomen. Uiteindelijk werd met 27 tegen 11 stemmen besloten om ook op zondag te kunnen kaatsen. Zodoende worden er 5 partijen op zaterdag en 4 op zondag gekaatst. Na afloop van het seizoen bleek dat de animo voor het kaatsen op zondag ook daadwerkelijk groot was.
De Grossoo Partij werd weer door Wiuwert gewonnen, dit keer speelden ze in de finale tegen Goenga.
Het is niet voor niets een goede zaak dat het Jeugdbestuur werd uitgebreid. Er komt steeds meer Jeugd op het kaatsen af! Regelmatig kaatsten er 40 jongens en meisjes mee.
Op de Freule kwam het Boazumer Partuur niet verder dan de eerste omloop. Ferwert was hun te sterk.
Doordat er zoveel animo is om op Zondag te kaatsen, kwam het idee naar voren om het familiekaatsen te introduceren.
Franke Groen houdt het na 27 jaar voor gezien om de ‘Sinteraasje’ te verzorgen. “No mar es in oar” zei hij. Jacob de Vries neemt zijn plaats in. Franke wordt nu ook erelid van de “Kaatsvereniging Boazum 1965”.
1994 Blijkt nog meer veranderingen in petto te hebben. De gemeente heeft per brief aangekondigd dat per 1 januari 1995 het onderhoud van het sportterrein door de vereniging zelf ter hand genomen moet worden. Voor de meeste verenigingen die deze brief in de bus kregen is dit geen haalbare kaart. In overleg met de gemeente wordt afgesproken waar de knelpunten liggen.
De Kaatsvereniging heeft voor de volwassenen gesponsorde kaatskleding: Voorop wordt Siep’s Dumpstore in Wommels aangeprezen en op de rug prijkt Café Grossoo. Het bestuur heeft ook voor twee kaatspartijen sponsoren weten te strikken: naast de Grossoo partij komt er een Kruithof/Lanting partij en een Eelke van der Wal partij.
Dit jaar kreeg ‘Boazum’ voor het eerst de taak om de Meisjespupillen partij te organiseren. Vanuit de hele provincie kwamen de jongedames opdagen. Het waaide die dag nogal flink, maar gelukkig lag het veld in de luwte, zodat de wind weinig invloed op het kaatsen had. Er werd met zijn tweeën gekaatst. Boukje Venema won de derde prijs in de winnaars ronde.
De jongens Anne Stenekes, Pyter Bakker en Andries André kwamen tijdens de ‘Freule’ bijna traditiegetrouw niet verder dan de eerste partij.
Fokje Siderius won de Stimuleringsbeker voor 1994, omdat ze de 14e plaats had bereikt in het eindklassement van het K.N.K.B.-Schoolmeisjes klassement.
Franke Groen stelt bij de rondvraag voor om op de maandagavond twee keer te kaatsen en bijvoorbeeld de tweede partij met twee eersten gelijk te beginnen. tijdens de najaarsvergadering leek het er op dat daar wel animo voor was, maar tijdens de daar opvolgende voorjaarsvergadering was dat enthousiasme wel ver weggezakt. Met 19 stemmen tegen en 5 voor, kwam het er niet van.
Fokke de Boer lanceerde in de rondvraag het voorstel om een keer ’s nachts te kaatsen. Dat leek iedereen wel wat.
Tijdens de voorjaarsvergadering op 7 april 1995 kwam het voorstel ter tafel om een gekostumeerde Kaatspartij te houden of een Paartjes kaatspartij. Die zou gesponsord worden door ‘Agrarisch Boazum’.
Zo waren er dit jaar vier gesponsorde partijen: de Eelke van der Wal partij, Het kaatsen met paartjes, de Kruithof/Lanting partij, de Grossoo partij en niet te vergeten de Familie kaatspartij. Daarvoor kwamen niet alleen de liefhebbers op af maar ook oud inwoners. Zo werd het een gezellige reünie-achtige dag. De meisjes kaatsdag was weer succesvol. Ook voor Boazum: Femke Wiersma veroverde de derde prijs bij de winnaars en Maartje Kruithof werd tweede in de verliezersronde.
In de najaarsvergadering bleek dat de K.N.K.B. in 1997 100 jaar bestaat en dat voor de feestelijkheden bij de aangesloten clubs om een tientje per lid wordt gevraagd. Ook bleek dat de statuten van de Boazumer vereniging gelijk moeten oplopen met die van de KNKB. Dus zullen er nieuwe statuten moeten worden aangenomen. En zo geschiedde. In de rondvraag bleek dat er mensen waren die zich eraan stoorden dat sommige familieleden geen lid van de vereniging waren en dat de parturen wèl uit een familie moesten worden samengesteld.
Een halfjaar later, tijdens de voorjaarsvergadering wordt er wel wat zuinig gekeken als bekend wordt dat de contributie in opdracht van de K.N.K.B. omhoog moet, terwijl er al zoveel aan dit overkoepelend orgaan wordt afgedragen. De mogelijkheid om uit de bond te stappen blijkt geen goed idee, omdat je dan nergens meer heen kunt om te kaatsen. In de lucht hangt de overname van het sportveld. Door allerlei onzekerheden is dit nog lang geen afgeronde zaak.
Op 1 juni 1995. Het Boazumer Partuur heeft een schorsing aan de broek, wegens te laat verschijnen. Er waren er meer. Vandaar waarschijnlijk dat men een keer paal en perk stelde aan dit gebrek aan discipline.
Het jaar 1996 blijkt een jaar met een reeks veranderingen te zijn geweest.
De nieuwe Statuten zijn op 15 februari bij de notaris vastgesteld, zodat de vereniging nu ook met de wensen van de K.N.K.B. in de pas loopt.
Er zal een nieuw dak op het kaatshokje moeten komen: dat wordt wel minder. Met een puntdak wordt er meer ruimte gecreëerd en het op het dak klimmen zal daarmee ook afnemen. Meindert en Romy Pasma hebben het beheer van het doarpshûs van Jarich Grossoo overgenomen en nemen alle activiteiten van Jarich voor de kaatsclub ook over.
Bij de aanvang van het seizoen komt er geen los papiertje meer met het programma van het kaatsseizoen, maar een programmaboekje waarin alles staat opgenomen. De gemeente komt nog niet over de brug met een reële privatisering van het sportveld. De vereniging heeft wel een geschikte maaimachine kunnen kopen, dankzij een renteloze lening van een van de leden. Doordat wij nu zelf het veld maaien, houden we ook de uitgaven die hiervoor naar Wagenbrugghe gingen in de knip.
Veranderingen die op allerlei manieren zichtbaar werden.
De Laatste Grossoo partij werd door een recordaantal parturen gespeeld. Onder leiding van Klaas Zantema werd de dag om half zes afgesloten met de prijsuitreiking. De vijf parturen uit Boazum, kwamen niet in aanmerking voor een prijs.
Tot zover de geschiedenis van het Kaatsen in Boazum tot en met 1996, zoals het in de jaarverslagen naar voren komt. Hierna gaan we hink-stap-sprong door de belangrijke gebeurtenissen en de geschiedenis van de aansluitende 25 jaar.
Het vervolg van de geschiedenis van het Kaatsen in Boazum kun je vinden onder:
Deze naam wel even kopiëren en in de bovenbalk plaatsen
Met dank aan FransTolsma, Teatske Lanting, Wout Merkus en Ane Lanting