De in de 12e eeuw gebouwde, in de loop der tijd verbouwde en tussen 1939 en 1948 gerestaureerde Boazumer-tsjerke wordt in diverse artikelen met verschillende benamingen genoemd.
De kerk was oorspronkelijke katholiek. Tijdens de reformatie, die in 1517 was begonnen, leidde dit tot de overgang van de kerk van katholiek naar protestants. Over gebeurtenissen rond de beeldenstorm in die tijd in en rond Boazum zijn geen nadere details bekend.
Op internet luidt de benaming van de kerk veelal “Sint-Martinuskerk”.
In mei 1982 verscheen een boekje met de geschiedenis van de kerk met als titel “Margaretha Kerk Bozum” van U.Zwaga uit Goutum. Vermoedelijk heeft men hierbij de kerk van Boazum verwisseld met de kerk van Boksum; die de naam Sint-Margaretakerk draagt. Met de herziene druk van april 1996 heeft men dit hersteld en de titel gewijzigd in “St.Maartenskerk Boazum”.
De Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed hanteert de naam “Sint-Martinuskerk”, de Stichting Freonen fan de Boazumertsjerke “St.Maartenskerk”, Wikipedia “Sint-Martinuskerk” en enkele regionale media “St.Martenstsjerke”. De vraag is dan ook, wat is de officiële naam van de Boazumertsjerke?
De kerk werd gebouwd in de 12e eeuw toen het katholicisme nog hoogtij vierde. De kerkgebouwen werden in die tijd gewijd aan beschermheiligen zoals Sint Martinus en Sint Margriet.
Het is dus uitgesloten dat de kerk gewijd is aan Sint Margriet oftewel Margaretha van Antiochië, ook wel heilige Marina genoemd. Zij was niet alleen een heilige, maar ook martelares binnen o.a. de Rooms-Katholieke Kerk.
Aannemelijk is, dat de kerk gewijd is aan Martinus van Tours, meestal Sint Maarten genoemd.
Deze Martinus van Tours was bisschop van de stad Tours en grondlegger van het katholicisme in Gallië. Ondanks zijn positie bleef hij een eenvoudig leven leiden. Als zoon van Romeinse ouders werd Martinus rond 316 geboren in het Hongaarse Savaria. Zijn vader werkte zich op van soldaat tot officier en zou graag zien, dat zijn zoon ook in het leger ging. Martinus wilde dit echter niet, zijn voorkeur ging uit tot het dienen van het christendom. De ouders, overtuigende heidenen, waren hier niet blij mee. Toch werd Martinus soldaat en dankzij zijn vader ingedeeld in de keizerlijke garde. Het soldatenleven werd niet zijn ding. Hij gaf bij het zien van arme mensen een deel van zijn bezittingen aan hen weg. Bij de stadspoort in Amiens kwam Martinus op een koude winterdag een verkleumde bedelaar tegen. Omdat al zijn bezittingen al waren weggegeven, resteerde alleen nog zijn mantel, die hem als soldaat en officier status verleende. Martinus pakte zijn zwaard en sneed de mantel in tweeën. De bedelaar kreeg hiervan de helft. In de nacht hierna droomde Martinus dat hij Jezus zag , die de halve mantel droeg. Dit was de opstap tot het volgen van Jezus Christus. Hij ging het leger uit, omdat hij niet wilde vechten en werd als lafaard betiteld.
Martinus bleef in armoede leven, preekte op verscheidene plaatsen en werd op 19-jarige leeftijd duivel-uitdrijver. In 361 stichtte hij een klooster in Ligugé ten zuiden van Poitiers; het eerste klooster in Frankrijk. Door wonderen werd Martinus een beroemdheid en geliefd bij het gewone volk.
De bevolking van Tours koos Martinus in 371 tot bisschop. Als bisschop zette hij zich in voor verdere verspreiding van het christendom. Op ongeveer 80-jarige leeftijd stierf Martinus in 397 aan hevige koortsen. Na zijn dood kwam de verering op gang en in de 7e eeuw werd er in Tours een basiliek aan hem gewijd.
Op 11 november 397 werd Sint Martinus begraven. Ter ere van hem gaan op deze datum ieder jaar kinderen de straat op met lampions en het zingen van liedjes. Oorspronkelijk met als reden licht te brengen en vrolijkheid. Tegenwoordig gaat het om het verkrijgen van voornamelijk snoep.
Maarten is in het latijn Martinus. Resumerend: één van de oudste Romaanse kerken in Friesland staat in Boazum en heet officieel “St. Maartenskerk” en in het Fries “St. Martenstsjerke”.
Bronnen: Wikipedia, Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed