dit is it twadde diel fan de famylje Looyenga.
Sa begjin 1950 begûn de grutte úttocht fan Nederlanders , mar ek fan in protte Friezen , dy’t harren lok en takomst hjir net mear sa sitten seagen. Nei de twadde wrâldoarloch wiene se benaud dat der ea wol wer oarloch komme soe. Der gongen in protte minsken nei de foarljochtingsjûnen, organisearre troch de regearing. Dy regearing trúnde sels de minsken oan om fuort te gean.
Sa ek de âldste dochter fan Aan en Durkje, Dieuwke. Hja troude mei Jacob Kuiken fan de Bildhoeke. se trouden op 10 maaie 1950 en harren houliksreis wie drekt nei Kanada mei de boat.
Dit verhaal is ook van Sid Looyenga, de zoon van Jan.
De beslissing voor de familie Looyenga om te emigreren werd genomen door Dirkje Looyenga. Aan & Dirkje’s oudste kind, Dieuwke, trouwde op 10 mei 1950 in Bozum met Jacob Kuiken. Op 13 juni 1950 emigreerden Jacob & Dieuwke vanuit Rotterdam op de Volendam voor hun huwelijksreis, kwamen aan in Quebec en gingen vervolgens verder naar Edmonton, Alberta. Jacob & Dieuwke kwam een maand na Ali (van Arragon) Looyenga naar Canada die op 16 mei 1950 aan de Volendam vertrok.
Ali van Arragon werd later de vrouw van Jan Looyenga ( de vader van Sid).
Binnen het eerste jaar verhuisden de Kuikens van Alberta naar Toronto, Ontario. In dat eerste jaar dat Jacob en Dieuwke in Canada waren, stuurden ze brieven en foto’s terug naar Nederland en Dirkje had zo’n heimwee om haar dochter te zien dat Dirkje ook haar vaderland wilde verlaten en naar Canada wilde emigreren om het hele gezin in één land te houden. Aan had geen bezwaar. In het jaar daarop werden er 1950/1951 afspraken gemaakt en omdat Aan &Dirkje wat geld had, kregen ze te horen dat ze niet met de boot mochten reizen zoals de meeste immigranten in die tijd; ze moeten met het vliegtuig naar Canada reizen. Dit was in die tijd niet gebruikelijk, maar het was erg handig omdat het gezin op 14 juni 1951 Nederland verliet en 12 uur later in Toronto aankwam… heel anders dan 81/2 dag op een oud schip waar de meeste mensen werden overvallen door zeeziekte. De Looyenga’s reisden per vliegtuig vanaf Schiphol in Amsterdam, vervolgens naar Schotland, dan naar Montreal en vervolgens hun laatste landing in Toronto.
De dochter van Aan & Dirkje, Sjoerdtje, was al verloofd met Sijmon Boonstra in Friesland, dus als Sijmon & Sjoerdtje wilde trouwen, dan zou Sijmon Boonstra ook moeten emigreren. Aan en Dirkje hielpen Sijmon met de kosten van zijn immigratie. Ze reisden allemaal samen op dezelfde vlucht naar Canada.
De familie Looyenga arriveerde vijf dagen voor John’s 17e verjaardag in Canada. Ze werden door Frans Harkema van het vliegveld opgehaald en naar hun eindbestemming in Bolton, bij Brampton, gereden. Sijmon en Sjoerdtje verhuisden meteen naar Toronto en negen maanden na aankomst in Canada trouwden ze op 30 maart 1952 in Toronto.
In Canada hadden Aan en Dirkje zeer gulle landheren en lieten Aan de boerderij runnen zoals hij dat het beste vond. De landheren (achternaam “Harper”) waren twee broers en een zus, geen van hen was getrouwd, maar de familie Harper bezat veel land en huizen.
Als het alleen aan Aan was, dan had Aan graag de rest van zijn leven in Bolton willen wonen, maar het waren Jan en Lammert die wilden verhuizen naar waar meer Nederlanders waren. Jan had het in de beginjaren in Canada moeilijk met Engels. Op 1 maart 1954 kochten Aan en Dirkje een boerderij (61 hectare) net buiten Acton waar al een grote Nederlandse gemeenschap was.
Naam: Geboren: Overleden: Leeftijd:
Aan Looyenga 18-02-1902 19-01-1971 68 jaar oud
Dirkje Kooistra 2-09-1902 15-02-1993 90 jaar oud
Dieuwke Looyenga 7-03-1929 8-02-1996 66 jaar oud
Sjoerdtje Looyenga 30-03-1931 18-09-1992 61 jaar oud
Jan Looyenga 19-06-1934 nog in leven nu bijna 89 jaar oud
Lammert Looyenga 21-10-1936 12-11-1989 53 jaar oud
Hieronder wat foto’s van de familie in begin van de 50er jaren
Yn de 50er jierren tocht men faaks, we sjogge elkoar nea wer, mar dat foel tige ta want as men ien keer de fuotten wat ûnder it gat hie, en it finansjeel wat better gong, kamen de famyljes gauris wer yn Boazum. Ik tink dat Aan en Durkje yn de 60er jierren de earsten wie dy’t wer efkes yn Boazum werom wiene. Bij Aan syn broer Michiel dy’t op de Flearen wennen.
As de bêrn wat grutter binne dan komme ek Jan en Ali en Jacob en Dieuwke nog altyd graach werom yn Boazum. Jan en Ali wiene befreone mei Simon van Dijk en hjir binne se dan ek wol te gast west. Jacob en Dieuwke wiene dan faaks te gast by Jappie en Janke Lanting . Janke wie in hertsfreondinne fan Dieuwke. Harren hiele libben ha se meielkoar korrespondearre. En Jappie en Janke ha ek ferskillende kearen nei Kanada west.
Der is ek noch in moai ferhaal fan Jan. As jongfeint wie der oan it wurk bij Durk Schuurmans op de Syl. Hij hie it der goed, mar wist wol dat Durk tige súnich wie. Jild wie om te sparjen en net om út jaan. Dat wie syn motto. Dus doe’t Jan emigrearre soe nei Kanada, en ôfskie naam fan Durk krige der in sn portefeuille fan Durk mei. Der koe papierjild yn, en hij krige it boadskip mei om dizze portefeuille goed te fullen. Doe’t Jan mei syn suster Dieuwke yn 1989 te gast wiene op de reünie fan de Emmaskoalle, binne se ek by Durk west en hat er him de portefeuille sjen litten, dy’t er altyd bewarre hie.
Yn 2005 hat Jan noch in kear op besite west bij Durk, dat wie in jier foardat er ferstoarn is.
En op de reunie fan it 100 jierrich bestean fan it Kristlik ûnderwys in Boazum
Der is noch ien fan de bêrn yn libben, en dat is John( Jan). Syn soan Sid is fan alle pake en beppesizzers fan Aan en Durkje it measte dwaande mei de herinneringen oan eartiids. Hij hat dan ek holpen mei de foto’s troch te stjoeren. Mar der binne ek foto’s út de albums fan Jappie en Janke. en fan de dochter fan Dieuwke, Helen.
Noch in lyts stikje tekst dat ik destiids fan Sid krige
Sid Looyenga
De eerste keer dat ik in Nederland kwam was in 1984 met mijn moeder. In Bozum bezochten we samen met Dirk Schuurman, Pieter en Ruurdtje van Dijk en ook Simon van Dijk.
Ik speelde het orgel in de Herv kerk waar ik echt van genoot en klom ook de toren op. We bezochten de gereformeerde kerk, omdat Heit hier werd gedoopt door Ds Wiersma. Ik kon het orgel in deze kerk niet spelen. Vijf jaar geleden ging ik naar de kerk in Elst waar ik het orgel uit Bozum vond. Mijn vader (Jan Looijenga) en mijn overgrootvader (Aan Looijenga) ging vaak achter het orgel om het windkist te pompen op zondagen.
Toen wij in Bozum waren, zei Simon van Dijk dat hij naar de pensioneringsavond ging voor Ds Wiersma, dus gingen we daarheen en dit was waar het schilderij aan hem werd gegeven. Tijdens die avond werd er een paar keer genoemd dat helemaal vanuit Canada dat de vrouw en zoon van zijn eerste doopeling waren. Nadat Ds Wiersma stierf, herinnerde ik me dat het schilderij aan de Herv kerk was gegeven en ik was weer binnen in de kerk tien jaar geleden en zag het daar hangen.
Soms binne de teksten wat krom oersetten, mar lit it moai sa stean.
Aan en Durkje libje al lang net mear mar hopelijk bliuwe de ferhalen bestean.
Tige tank foar de ferhalen, foto’s ensfh.
Teatske